Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

“Livyatan'ı çengelle çekebilir misin, Dilini halatla bağlayabilir misin?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Burnuna sazdan ip takabilir misin, Kancayla çenesini delebilir misin?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Yalvarıp yakarır mı sana, Tatlı tatlı konuşur mu?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Seninle antlaşma yapar mı, Onu ömür boyu köle edesin diye?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Kuşla oynar gibi onunla oynayabilir misin, Hizmetçilerin eğlensin diye ona tasma takabilir misin?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Balıkçılar onun üzerine pazarlık eder mi? Tüccarlar aralarında onu böler mi?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Derisini zıpkınlarla, Başını mızraklarla doldurabilir misin?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Elini üzerine koy da, çıkacak çıngarı gör, Bir daha yapmayacaksın bunu.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Onu yakalamak için umutlanma, Görünüşü bile insanın ödünü patlatır.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Onu uyandıracak kadar yürekli adam yoktur. Öyleyse benim karşımda kim durabilir?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Kim benden hesap vermemi isteyebilir? Göklerin altında ne varsa bana aittir.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

“Onun kolları, bacakları, Zorlu gücü, güzel yapısı hakkında Konuşmadan edemeyeceğim.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Onun giysisinin önünü kim açabilir? Kim onun iki katlı zırhını delebilir?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Ağzının kapılarını açmaya kim yeltenebilir, Dehşet verici dişleri karşısında?

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Sımsıkı kenetlenmiştir Sırtındaki sıra sıra pullar,

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Öyle yakındır ki birbirine Aralarından hava bile geçmez.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Birbirlerine geçmişler, Yapışmış, ayrılmazlar.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Aksırması ışık saçar, Gözleri şafak gibi parıldar.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Ağzından alevler fışkırır, Kıvılcımlar saçılır.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Kaynayan kazandan, Yanan sazdan çıkan duman gibi Burnundan duman tüter.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Soluğu kömürleri tutuşturur, Alev çıkar ağzından.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Boynu güçlüdür, Dehşet önü sıra gider.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Etinin katmerleri birbirine yapışmış, Sertleşmiş üzerinde, kımıldamazlar.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Göğsü taş gibi serttir, Değirmenin alt taşı gibi sert.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Ayağa kalktı mı güçlüler dehşete düşer, Çıkardığı gürültüden ödleri patlar.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Üzerine gidildi mi ne kılıç işler, Ne mızrak, ne cirit, ne de kargı.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Demir saman gibi gelir ona, Tunç çürük odun gibi.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Oklar onu kaçırmaz, Anız gibi gelir ona sapan taşları.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Anız sayılır onun için topuzlar, Vınlayan palaya güler.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Keskin çömlek parçaları gibidir karnının altı, Düven gibi uzanır çamura.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Derin suları kaynayan kazan gibi fokurdatır, Denizi merhem çömleği gibi karıştırır.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Ardında parlak bir iz bırakır, İnsan enginin saçları ağarmış sanır.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Yeryüzünde bir eşi daha yoktur, Korkusuz bir yaratıktır.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Kendini büyük gören her varlığı aşağılar, Gururlu her varlığın kralı odur.”