Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.