Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Kabaelam kadi a banniitan ti leviatan? Wenno galutan ti sungona?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Kabaelam kadi a talian ti agongna, wenno duyoken ti pangalna babaen iti banniit?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Agpakaasi kadi kenka daytoy? Makisao kadi kenka daytoy iti naalumamay?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Makitulag kadi daytoy kenka, nga alaem isuna nga agbalin nga adipenmo iti agnanayon?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Makiaay-ayamka kadi kenkuana a kas iti billit? Galutam kadi isuna para kadagiti adipenmo a babbai?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Makitinnawar kadi dagiti bunggoy ti mangngalap para kenkuana? Tadtadenda kadi isuna nga isukatda kadagiti aglaklako?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Kabaelam kadi a punnoen ti kudilna iti gayang wenno ti ulona iti pangkalap a pika?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Sagidem isuna iti uray maminsan laeng, ket malaglagipmonto ti panakirangetna ket saanmonton nga uliten daytoy.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Kitaem, ti namnama ti siasinoman a mangar-aramid iti dayta ket ubbaw; saan kadi a matuang iti daga ti siasinoman uray no makitada laeng daytoy?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Awan ti narungsot a makaitured a mangriribuk iti leviatan; siasino ngarud ti makaitured a tumakder iti sangoanak?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Siasino ti immun-una a nakaited iti aniaman a banag kaniak tapno agsubadak koma kenkuana? Aniaman nga adda iti sirok ti sibubukel a tangatang ket kukuak.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Saanak nga agulimek maipanggep kadagiti saka ti leviatan, wenno maipapan iti pigsana, wenno ti makaay-ayo a langana.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Siasino ti makaikkat iti akinruar nga akkub ti bagina? Siasino ti makasalpot iti doble a kabalna?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Siasino ti makalukat iti ruangan ti rupana - a napalikmutan kadagiti ngipenna, a nakabutbuteng?

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Naaramid ti bukotna iti naintar a salaknib, nagdedekketda a kas iti nagdidinnekket a pangserra.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Naidekket unay ti maysa iti sabali pay nga awan pulos ti angin a makastrek iti nagbabaetan dagitoy.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Nagdidinnekketda iti tunggal maysa; nagkikinnapetda, tapno saanda a mapagsisina.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Adda silnag a rummuar iti panagbang-esna; maiyarig dagiti matana iti panagsingising ti init iti parbangon.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Iti ngiwatna, rumuar ti kasla umap-apuy a pagsilawan, aglalagto a rummuar dagiti rissik ti apuy.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Kadagiti abut ti agongna, rumuar ti asuk a kas iti agburburek a danum iti banga a nakasaang iti apuy a kasta unay ti pudotna.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Pasgedan ti angesna dagiti uging; apuy ti rumuar manipud iti ngiwatna.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Iti tengngedna ket kinapigsa, ket nakabutbuteng ti lumablabas iti sangoananna.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Nagdidinnekket dagiti paspaset ti lasagna; nakalaglagdada; saanda a makuti.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Ti pusona ket kas katangken ti bato - pudno, katangtangken ti akinbaba a bato ti paggilingan.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

No tumakder isuna, uray dagiti didiosen ket agbuteng; gapu iti buteng, agsanudda.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

No maiduyok ti kampilan kenkuana, awan mamaayna - ken uray ti gayang ken pana wenno uray ania a natirad nga armas.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Kasla laeng garami, ti landok kenkuana, ken ti bronse ket kasla laeng narukop a kayo.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Saan isuna a mapagtaray ti pana; para kenkuana, ti maipalsiit a bato ket kasla laeng taep.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Dagiti pang-or ket ibilbilangna a kas garami; katkatawaanna dagiti agtatayab a gayang nga agturong kenkuana.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Dagiti akinbaba a pasetna ket maiyarig kadagiti natatadem a paset ti nabuong a banga; mangibati isuna iti tugot iti kapitakan a kasla maysa isuna a dakkel nga arado.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Pagburekenna ti nauneg a baybay a kas iti maysa a banga nga adda agburburek a danumna; pagbalinenna ti baybay a kasla banga ti sapsapo.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Pagraniagenna ti pagnaanna; pagarupen ti makakita a nagbalin a puraw ti nauneg a baybay.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Iti rabaw ti daga, awan ti umasping kenkuana, a nagbiag nga awan pagbutnganna.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Makitkitana amin a napalangguad; isuna ti ari kadagiti amin nga annak ti kinapalangguad.”