Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Kihúzod-e a leviátánt horoggal, s kötéllel lenyomod-e nyelvét?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Teszel-e kákagúzst orrába és kampóval átlyukaszthatod-e állkapcsát?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Fog-e könyörögni neked, avagy szelíden beszél-e hozzád?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Köt-e veled szövetséget, veheted-e örökre szolgául?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Játszhatsz-e vele mint madárral, s megkötöd-e leányzóid számára?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Alkudnak-e rajta kalmártársak, szétosztják-e kereskedők közt?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Megrakod-e tüskékkel a bőrét és halászszigonnyal fejét?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Vesd rá kezedet, gondolj harczra – nem teheted többé.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Lám, az ember várakozása megcsalatkozott, hisz már láttára is leterül.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nincs vakmerő, ki felingerelné: ki az tehát, ki én elémbe áll?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Ki előzött meg valamivel, hogy fizessek? Mi az egész ég alatt van, enyém az.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Nem hallgathatom el tagjait, sem hatalmának mivoltát, sem testalkatának kellemét.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Ki takarta fel ruhájának felszínét, páros fogsora közé ki hatol be?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Arczának ajtait ki nyitotta fel, fogai körül rettenet!

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Büszkeség pajzsainak csatornái, szoros pecséttel lezárva;

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

egyik éri a másikat, s levegő sem jut közéjök;

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

egyik tapad a másikhoz, összefogódznak s nem válnak szét.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Tüsszentése fényt sugároztat és szemei olyanok mint a hajnal szempillái.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Szájából fáklyák csapnak ki, tüzes sziporkák szökkennek el.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Orrlyukaiból füst megy ki, mint forró üstből kákatörzsön.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Lehelete parazsat lobbant föl, és láng megy ki szájából.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Nyakán erő tanyázik, előtte szökik a csüggedés.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Húsának lafantyúi feszesek, szilárdak rajta, nem fityegnek.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Szíve szilárd mint a kő és szilárd mint az alsó malomkő.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Emelkedésétől hatalmasak félnek, megtöretésétől megzavarodnak.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Ha ki karddal éri, ez nem áll meg benne, sem dárda, kopja s nyílvas.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Szalmának tekinti a vasat, korhadt fának az érczet;

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

meg nem szalasztja az íjj fia, tarlóvá változnak át rajta parittyakövek.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Tarlónak tekinti a buzogányt, s nevet a lándzsának süvítésén.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Alul rajta kiélezett cserepek, cséplőszánt terít az iszapra.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Felforralja, mint a fazekat, a mélységet, olyanná teszi a tengert, mint keverő üstöt.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Mögötte világít egy ösvény, őszhajnak lehet gondolni az árt.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Nincs földön párja neki, mely alkotva van rettenthetetlennek.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Minden magast lenéz, király ő mind a büszke vadak fölött.