Hioba 41
1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
