Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!