Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

— Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.