Hioba 41
1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
Leviathan hah hradang hoi alawilah pawk na sawn thai han namaw, rui hoi a lai hah a kam dawk na kawm thai maw.
2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
A hnawng dawk hnâpacap na pacap sak teh, Tamboung dawk laikaw na buen sak han na maw.
3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
Nang koe ka hei vaiteh, lawk kanemca hoi lawk a dei han na maw.
4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
Nang hoi lawkkamnae sak vaiteh, yungyoe okhai hanelah na la thai han na maw.
5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
Tavaca patetlah ahni hoi reirei na pai han na maw. Nama e yu lah la hanelah, na pâkhi thai han na maw.
6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
Na huikonaw ni ama hoi buvennae hah a sak vaiteh, hno kayawtnaw koe, ama teh a rei awh han namaw.
7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
Tahroe donghmo hah a vuen dawk a kawi sak vaiteh, tanga kamannaw hah tahroe hoi a lû dawk a kawi sak thai nahoehmaw.
8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
A lathueng vah a kut toung nateh, tarantuknae hah pahnim hoeh, khoeroe bout sak hanh lawi.
9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
Ama tâ hane ngaihawinae hah a hrawnghrang doeh, a mithmu vah a tâ thai hoeh e ao han namaw.
10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
Ama lungtho sak hanelah apihai a lungtang mahoeh. Hottelah pawiteh, apimaw ka hmalah ka kangdout thai han.
11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
Kai ni ka patho hanelah apinimaw hmaloe na poe, kalvan rahim e hnocawngca pueng hah kaie seng doeh.
12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
A kut khok thoseh, athaonae pueng thoseh, a takthai a thaonae, a meihawinae hah ka hrawk pouh mahoeh.
13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
Alawilae a pho hah apinimaw a rading pouh thai han, a tamboung hru bawk hni touh kâpâbawk e hah apinimaw rek a hnai thai han.
14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
Apinimaw a minhmai takhang hah a paawng thai han, takikathopounge a hânaw hah.
15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
A keng dawk e a pho, a lakepnaw hah a kâoupnae naw lah a o, mitnoutnae patetlah kacakcalah khan e lah ao.
16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
Buet touh hoi buet touh khikkâcat teh, a rahak dawk kahlî hai kâen thai hoeh.
17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
Hotnaw teh buet touh hoi buet touh koung kâkuet teh, kapek thai lah awm hoeh.
18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
A hâ tangawn ni angnae a tâco sak teh, a mit hah kho nueng kadai e patetlah ao.
19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
A kâko hoi hmaito angnae a tâco teh, hmaitali a tangpei.
20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
A hnawng dawk hoi hmaikhunaw a tâco teh, moi thawngnae hlaam dawk ka tangdawk e hoi, ka kang e buruk patetlah ao.
21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
A kâha ni hmaisaeinaw a kak teh, a pahni dawk hoi hmaito a tâco.
22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
A lahuen dawk thaonae ao teh, a hmalah lungmathoenae hah a len.
23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
A takthai hoi tharuinaw teh khakkâkuet teh, kâtahruet thai hoeh e kacakpounge lah ao.
24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
A lungthin teh talung patetlah a te, Cakang phawmnae a rahim lae talung patetlah a te.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
A thaw torei teh, athakaawme taminaw ni a taki awh, a thao e a taki awh dawkvah, ka pathu e patetlah ao awh.
26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
Ahni koe tahloi ka phat nakunghai tâ thai mahoeh, pala, tahroe ni hai tâ thai mahoeh.
27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
Sum hah cakong patetlah a pouk, rahum hah thingke patetlah a pouk.
28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
Licung ni yawng sak thai mahoeh, Talung hoi dêi e hah ahni hanelah teh cakongkung patetlah ao.
29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
Bongpai hah cakong patetlah a pouk teh, pala dawk hoi duenae hah koe a panuikhai.
30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
A vonpui vuen hah kahran poung e hlaam kâbawng e patetlah doeh a o, tangdong um vah cangkatin e seh patetlah a tabo.
31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
Ka dungpoung e tui hah hlaam patetlah a tangdo sak teh, talî kadung poung e hah satuium patetlah a sak.
32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
A cei tangcoungnae dawk angnae hah a hruek teh, tami ni a dungpoung ati e tui hah sampo patetlah a pouk.
33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
Takinae tawn laipalah, sak e lah ao teh, talai van dawk ahni patetlae awm hoeh.
34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
Ka rasang poung e hno pueng hah a khet nah, ahni teh kâoup e catoun pueng dawk siangpahrang doeh telah a ti.
