Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».