Hioba 4
1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:
2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?
3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,
4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.
5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.
6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?
7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?
8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,
9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.
10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:
11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.
12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?
13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,
14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:
15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,
16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:
17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?
18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,
19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,
20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:
21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.
