Hioba 4

1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Dia namaly Elifaza Temanita ka nanao hoe:

2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Raha misy sahy miteny aminao, dia ho sosotra va ianao? Fa raha ny mamehy vava kosa, iza moa no mahazaka izany?

3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Indro, efa nananatra ny maro ianao. Ary ny tanana miraviravy efa nampaherezinao;

4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Ny teninao efa nanohana izay efa saiky lavo, ary ny lohalika malemy efa nampahatanjahinao

5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Nefa ankehitriny mba manjo anao kosa izany, ka dia kivy ianao, Mihatra aminao izany, ka raiki-tahotra ianao

6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Tsy ny fivavahanao va no tokinao? Ary tsy fanantenanao va ny fahitsian’ ny lalanao?

7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Masìna ianao, tsarovy fa iza moa no very tsy nanan-tsiny? Ary taiza no nisy olo-mahitsy naringana?

8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Araka izay efa hitako, dia izay miasa heloka sy mamafy fahoriana no mijinja izany.

9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Ny fofonain’ Andriamanitra no andringanana azy. Eny, ny fofonain’ ny fahatezerany no mahalevona azy.

10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Ny feon’ ny olona, eny, ny feon’ ny liona masiaka, ary ny nifin’ ny liona tanora dia ombotana;

11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Mirenireny ny lion-dahy noho ny tsi-fahitany remby, ary miely ny zanaky ny liom-bavy.

12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

Nisy teny tonga tamiko mangingina, ary ny sofiko nahare siosio avy taminy,

13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

Tamin’ ny eritreritra avy amin’ ny tsindrimandry alina, raha sondrian-tory ny olona,

14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Dia azon-tahotra sy hovotra aho, ka nampihorohoro ny taolako rehetra izany.

15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Ary nisy fanahy nandalo teo anatrehako ka nampitsangam-bolo ny tenako.

16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Nijanona izy, nefa tsy nahafantatra ny tarehiny aho; Nisy endri-javatra teo anoloan’ ny masoko; Nisy fanginana, dia nandre feo aho nanao hoe:

17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Ho marina noho Andriamanitra va ny zanak’ olombelona? Ho madio noho ny Mpanao azy va ny olona?

18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Indro, tsy matoky ireo mpanompony aza Izy, eny, ny anjeliny aza ataony ho tsy tonga ohatra.

19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Koa mainka izay mitoetra ao an-trano tany, sady avy tamin’ ny vovoka no nihaviany, ary mora poritra noho ny kalalao izy;

20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

Indray andro monja dia montsana izy; Tsy misy misaina azy, na dia levona mandrakizay aza izy.

21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

Tsy voaongotra va ny kofehin-dainy ao aminy? Maty izy, nefa tsy mbola nanam-pahendrena.