Hioba 4
1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
Vai ļaunā ņemsi, kad tev kādu vārdu teiksim? Bet, - kas varētu klusu ciest?
3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
Redzi, dažu labu tu esi pamācījis un nogurušas rokas stiprinājis.
4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
Tavi vārdi kritušu ir uzcēluši, un drebošus ceļus tu esi spēcinājis.
5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
Bet kad tas nu nāk uz tevi, tad tu nogursti, un kad tas tevi aizņem, tad tu iztrūcinājies.
6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
Vai uz tavu Dieva bijāšanu nebija tava cerība, vai tu nepaļāvies uz saviem nenoziedzīgiem ceļiem?
7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
Piemini jel, kurš nenoziedzīgs būdams ir bojā gājis, un kur taisni ir izdeldēti?
8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
Tā es gan esmu redzējis: kas netaisnību ar un varas darbu sēj, tie to pašu pļauj.
9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
Caur Dieva dvašu tie iet bojā, un no viņa bardzības gara tie iznīkst.
10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
Lauvas rūkšana un liela lauvas balss un jaunu lauvu zobi ir izlauzti.
11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
Vecais lauva iet bojā, jo laupījuma nav, un vecās lauvas bērni izklīst.
12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
Un slepeni pie manis nācis vārds, un mana auss kādu skaņu no tā ir saņēmusi,
13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
Nakts parādīšanu domās, kad ciets miegs cilvēkiem uziet.
14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
Tad bailes man uznāca un šaušalas un iztrūcināja visus manus kaulus.
15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
Un viens gars man gāja garām, ka visi manas miesas mati cēlās stāvu.
16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
Viņš stāvēja, bet es nepazinu viņa ģīmi, tēls bija priekš manām acīm un es dzirdēju palēnu balsi:
17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
Vai cilvēks taisns Dieva priekšā, vai vīrs šķīsts priekš sava Radītāja?
18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
Redzi, Saviem kalpiem Viņš neuztic, un Saviem eņģeļiem Viņš pierāda vainu, -
19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
Cik vairāk tiem, kas mālu namos dzīvo, kas ceļas no pīšļiem, kas nīcīgi kā kodi.
20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
Starp rīta un vakara laiku tie top sašķelti, ka neviens to nenomana, viņi iet pavisam bojā.
21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
Vai viņu gods viņiem netop atņemts? Tie nomirst, bet ne gudrībā.
