Hioba 4

1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Or, répondant, Eliphaz, Thémanite, dit:

2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Si nous commençons à te parler, peut-être le supporteras-tu avec peine; mais qui pourrait retenir les paroles qu’il a conçues?

3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Voilà que tu as instruit un grand nombre de personnes et fortifié des mains affaiblies.

4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Tes discours ont affermi ceux qui vacillaient, et tu as fortifié les genoux tremblants.

5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Mais maintenant la plaie est venue sur toi, et tu as perdu courage; elle t’a touché, et tu es troublé.

6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Où donc est ta crainte de Dieu, ta force, ta patience, la perfection de tes voies?

7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Cherche dans ton souvenir, je t’en conjure; qui a jamais péri innocent? ou quand des justes ont-ils été exterminés?

8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Mais plutôt j’ai vu que ceux qui opèrent l’iniquité, sèment des douleurs et les moissonnent.

9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Ont péri au souffle de Dieu, et que par le vent de sa colère ils ont été consumés.

10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Le rugissement du lion, et la voix de la lionne et les dents des petits lions ont été brisés.

11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Le tigre a péri, parce qu’il n’avait pas de proie, et les petits du lion ont été dissipés.

12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

Cependant une parole secrète m’a été dite, et mon oreille a saisi comme furtivement la suite de sa susurration.

13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

Dans l’horreur d’une vision nocturne, quand le sommeil a coutume de s’emparer des hommes,

14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

L’effroi me saisit, et un tremblement; et tous mes os furent glacés d’épouvante.

15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Et comme un esprit passait, moi présent, les poils de ma chair se hérissèrent.

16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Il s’arrêta quelqu’un dont je ne connaissais pas le visage, un spectre devant mes yeux, et j’entendis sa voix comme un léger souffle:

17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Est-ce qu’un mortel, comparé à Dieu, sera trouvé juste, ou un homme sera-t-il plus juste que son créateur?

18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Voilà que ceux qui le servent ne sont pas stables, et même dans ses anges il a trouvé de la dépravation.

19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Combien plus ceux qui habitent des maisons de boue, qui ont un fondement de terre, seront comme rongés de vers!

20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

Du matin au soir, ils seront moissonnés; parce que nul n’a l’intelligence, ils périront éternellement.

21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

Ceux mêmes qui sont restés d’entre eux seront emportés; ils mourront, mais non dans la sagesse.