Hioba 4
1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
Alors Éliphaz, de Théman, prit la parole, et dit:
2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
Si l'on tente de te parler, te fâcheras-tu? Mais qui pourrait retenir ses paroles?
3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
Voici, tu as souvent instruit les autres, et tu as fortifié les mains affaiblies;
4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, et tu as raffermi les genoux qui pliaient.
5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
Et maintenant que le malheur t'arrive, tu te fâches; et parce qu'il t'a atteint, tu es tout éperdu!
6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
Ta piété ne fait-elle pas ta confiance? Ton espérance, n'est-ce pas l'intégrité de tes voies?
7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
Cherche dans ta mémoire; quel est l'innocent qui a péri, et où des justes ont-ils été exterminés?
8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
Pour moi, j'ai vu que ceux qui labourent l'iniquité et qui sèment la peine, la moissonnent.
9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
Ils périssent par le souffle de Dieu, et ils sont consumés par le vent de sa colère.
10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
Le rugissement du lion, le cri du grand lion cesse, et les dents du lionceau sont anéanties;
11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
Le lion périt faute de proie, et les petits de la lionne sont dispersés.
12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
Une parole m'est furtivement arrivée, et mon oreille en a saisi le murmure.
13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
Au milieu de mes pensées, pendant les visions de la nuit, quand un profond sommeil tombe sur les humains,
14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
Une frayeur et un tremblement me saisirent, et effrayèrent tous mes os.
15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
Un esprit passa devant moi, et fit hérisser le poil de ma chair.
16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
Il se tint là et je ne reconnus pas son visage; une figure était devant mes yeux. Il y eut un silence; et j'entendis une voix:
17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
“L'homme sera-t-il juste devant Dieu? L'homme sera-t-il pur devant celui qui l'a fait?
18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
Voici, il ne se fie pas à ses serviteurs, il trouve des défauts à ses anges.
19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d'argile, qui ont leurs fondements dans la poussière, qu'on écrase comme des vermisseaux!
20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
Ils sont détruits du matin au soir; sans qu'on y prenne garde, ils périssent pour toujours.
21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
La corde de leur tente est coupée, ils meurent, sans avoir été sages. “
