Hioba 4

1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Or, Eliphaz le Thémanite répondit:

2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Est-ce que tu parles pour la première fois depuis que tu souffres? Qui supportera la violence de tes discours?

3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Car si tu as consolé beaucoup d'affligés, si tu as raffermi des mains défaillantes,

4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Si par tes paroles, tu as ranimé des faibles, si tu as donné du courage à ceux dont les genoux fléchissaient,

5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Maintenant que le mal t'a visité et t'a saisi, d'où vient que tu en es tout accablé?

6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Ta terreur n'est-elle pas insensée, ton angoisse montre-t-elle autre chose que la méchanceté de tes voies?

7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Recueille tes souvenirs; qui donc étant resté pur a péri? Quel homme sincère a été détruit radicalement?

8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Comme ceux qui labouraient et ensemençaient des contrées vaines et que j'ai vu moissonner pour eux des douleurs?

9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Ceux-là seront anéantis par l'ordre de Dieu; ils seront effacés par le souffle de sa colère.

10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Ainsi la force du lion, les rugissements de la lionne, l'audace des dragons s'éteignent.

11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Ainsi le fourmilion meurt, faute d'un brin d'herbe, et les lionceaux quittant leur mère, se dispersent.

12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

S'il y a quelque chose de vrai dans tes paroles, il n'en est résulté aucun soulagement à tes maux. Et moi, dois-je négliger les avertissements extraordinaires qui, de la part du Seigneur, sont venus à mes oreilles?

13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

Ecoute: comme l'effroi se répandait parmi les hommes pendant l'horreur et les bruits sinistres de la nuit,

14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Un tremblement, un frisson me saisirent, et mes os s'entrechoquèrent.

15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Et un esprit se posa sur mon visage, et mes cheveux et mes chairs en frémirent.

16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Je me levai et ne vis rien; je reconnus qu'il n'y avait aucune forme devant mes yeux; et je sentis un souffle et j'entendis une voix, et elle disait:

17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Quoi donc! Est-ce qu'un mortel sera pur devant le Seigneur? Est-ce qu'un homme sera irréprochable en ses œuvres,

18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Puisque Dieu ne peut se fier à ses serviteurs et qu'il découvre des défauts à ses anges?

19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Il écrase comme des vermisseaux ceux qui habitent des maisons de boue, de cette boue d'où nous avons été tirés.

20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

L'aurore se lève sur eux et le soir ils ne sont plus; pour n'avoir pu s'aider eux-mêmes, ils ont péri.

21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

Car Dieu d'un souffle les a desséchés, et ils sont morts parce qu'ils manquaient de sagesse.