Hioba 4
1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
Then spake Eliphaz the Temanite, and said:
2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
If one attempt a word with thee, wilt thou be offended? But who can refrain from speaking?
3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
Behold, thou hast admonished many; Thou hast strengthened feeble hands;
4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
Thy words have upheld him that was falling, And thou hast given strength to feeble knees.
5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
But now it is come upon thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art confounded!
6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
Is not thy fear of God thy hope, And the uprightness of thy ways thy confidence?
7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? Or where have the righteous been cut off?
8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
According to what I have seen, they who plough iniquity, And sow mischief, reap the same.
9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
By the blast of God they perish, And by the breath of his nostrils they are consumed.
10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions are broken.
11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
The fierce lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad.
12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
A word was once secretly brought to me, And mine ear caught a whisper thereof.
13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
Amid thoughts from visions of the night, When deep sleep falleth upon men,
14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
A fear and a horror came upon me, Which made all my bones to shake.
15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
Then a spirit passed before my face, The hair of my flesh rose on end;
16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
It stood still, but its form I could not discern; An image was before mine eyes; There was silence, and I heard a voice:
17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
“Shall mortal man be more just than God? Shall man be more pure than his Maker?
18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
Behold, he putteth no trust in his ministering spirits, And his angels he chargeth with frailty.
19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
What then are they who dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who crumble to pieces, as if moth-eaten!
20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
Between morning and evening are they destroyed; They perish for ever, and none regardeth it.
21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
The excellency that is in them is torn away; They die before they have become wise.”
