Hioba 4
1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
Then answered Eliphaz the Temanite, and said,
2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
If one assay to commune with thee, wilt thou be grieved? But who can withhold himself from speaking?
3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
Behold, thou hast instructed many, And thou hast strengthened the weak hands.
4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
Thy words have upholden him that was falling, And thou hast made firm the feeble knees.
5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
But now it is come unto thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art troubled.
6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
Is not thy fear [of God] thy confidence, [And] the integrity of thy ways thy hope?
7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
Remember, I pray thee, who [ever] perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
According as I have seen, they that plow iniquity, And sow trouble, reap the same.
9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
By the breath of God they perish, And by the blast of his anger are they consumed.
10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions, are broken.
11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
The old lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad.
12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
Now a thing was secretly brought to me, And mine ear received a whisper thereof.
13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
In thoughts from the visions of the night, When deep sleep falleth on men,
14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
Fear came upon me, and trembling, Which made all my bones to shake.
15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
Then a spirit passed before my face; The hair of my flesh stood up.
16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
It stood still, but I could not discern the appearance thereof; A form was before mine eyes: [There was] silence, and I heard a voice, [saying],
17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
Behold, he putteth no trust in his servants; And his angels he chargeth with folly:
19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
How much more them that dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who are crushed before the moth!
20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
Betwixt morning and evening they are destroyed: They perish for ever without any regarding it.
21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
Is not their tent-cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.
