Hioba 39
1 Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś?
Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
2 Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?
Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
3 Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają;
Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
4 Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.
Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
5 Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał?
Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
6 Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.
Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
7 On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba.
Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
8 Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.
Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
9 Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich?
Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
10 Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?
Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
11 Izali się spuścisz nań, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję?
Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
12 Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?
Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
13 Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi?
Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
14 Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.
Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
15 A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może.
Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
16 Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.
Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
17 Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia.
Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
18 Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.
Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
19 Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego?
Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
20 Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.
Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
21 Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.
Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
22 Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.
Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
23 Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce.
Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
24 Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.
Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
25 Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie.
Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
26 Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?
Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
27 Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje?
Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
28 Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku.
Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
29 Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą.
Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
30 Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest.
Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
