Hioba 38
1 Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
respondens autem Dominus Iob de turbine dixit
2 Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
quis est iste involvens sententias sermonibus inperitis
3 Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
accinge sicut vir lumbos tuos interrogabo te et responde mihi
4 Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
ubi eras quando ponebam fundamenta terrae indica mihi si habes intellegentiam
5 Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
quis posuit mensuras eius si nosti vel quis tetendit super eam lineam
6 Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
super quo bases illius solidatae sunt aut quis dimisit lapidem angularem eius
7 Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
cum me laudarent simul astra matutina et iubilarent omnes filii Dei
8 Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
quis conclusit ostiis mare quando erumpebat quasi de vulva procedens
9 Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
cum ponerem nubem vestimentum eius et caligine illud quasi pannis infantiae obvolverem
10 Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
circumdedi illud terminis meis et posui vectem et ostia
11 I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
et dixi usque huc venies et non procedes amplius et hic confringes tumentes fluctus tuos
12 Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
numquid post ortum tuum praecepisti diluculo et ostendisti aurorae locum suum
13 Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
et tenuisti concutiens extrema terrae et excussisti impios ex ea
14 Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
restituetur ut lutum signaculum et stabit sicut vestimentum
15 I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
auferetur ab impiis lux sua et brachium excelsum confringetur
16 Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
numquid ingressus es profunda maris et in novissimis abyssis deambulasti
17 Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
numquid apertae tibi sunt portae mortis et ostia tenebrosa vidisti
18 Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
numquid considerasti latitudines terrae indica mihi si nosti omnia
19 Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
in qua via habitet lux et tenebrarum quis locus sit
20 Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
ut ducas unumquodque ad terminos suos et intellegas semitas domus eius
21 Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
sciebas tunc quod nasciturus esses et numerum dierum tuorum noveras
22 Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
numquid ingressus es thesauros nivis aut thesauros grandinis aspexisti
23 Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
quae praeparavi in tempus hostis in diem pugnae et belli
24 Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
per quam viam spargitur lux dividitur aestus super terram
25 Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
quis dedit vehementissimo imbri cursum et viam sonantis tonitrui
26 Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
ut plueret super terram absque homine in deserto ubi nullus mortalium commoratur
27 Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
ut impleret inviam et desolatam et produceret herbas virentes
28 Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
quis est pluviae pater vel quis genuit stillas roris
29 Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
de cuius utero egressa est glacies et gelu de caelo quis genuit
30 Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
in similitudinem lapidis aquae durantur et superficies abyssi constringitur
31 Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
numquid coniungere valebis micantes stellas Pliadis aut gyrum Arcturi poteris dissipare
32 Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
numquid producis luciferum in tempore suo et vesperum super filios terrae consurgere facis
33 I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
numquid nosti ordinem caeli et pones rationem eius in terra
34 Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
numquid elevabis in nebula vocem tuam et impetus aquarum operiet te
35 Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
numquid mittes fulgura et ibunt et revertentia dicent tibi adsumus
36 Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
quis posuit in visceribus hominis sapientiam vel quis dedit gallo intellegentiam
37 Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
quis enarravit caelorum rationem et concentum caeli quis dormire faciet
38 Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
quando fundebatur pulvis in terram et glebae conpingebantur
39 Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
numquid capies leaenae praedam et animam catulorum eius implebis
40 Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
quando cubant in antris et in specubus insidiantur
41 Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
quis praeparat corvo escam suam quando pulli eius ad Deum clamant vagantes eo quod non habeant cibos
