Hioba 38
1 Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
Respondens autem Dominus Iob de turbine, dixit:
2 Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
Quis est iste involvens sententias sermonibus imperitis?
3 Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te, et responde mihi.
4 Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
Ubi eras quando ponebam fundamenta terrae? indica mihi si habes intelligentiam.
5 Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
Quis posuit mensuras eius, si nosti? vel quis tetendit super eam lineam?
6 Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
Super quo bases illius solidatae sunt? aut quis demisit lapidem angularem eius,
7 Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
Cum me laudarent simul astra matutina, et iubilarent omnes filii Dei?
8 Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
Quis conclusit ostiis mare, quando erumpebat quasi de vulva procedens:
9 Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
Cum ponerem nubem vestimentum eius, et caligine illud quasi pannis infantiae obvolverem?
10 Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
Circumdedi illud terminis meis, et posui vectem, et ostia:
11 I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
Et dixi: Usque huc venies, et non procedes amplius, et hic confringes tumentes fluctus tuos.
12 Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
Numquid post ortum tuum praecepisti diluculo, et ostendisti aurorae locum suum?
13 Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
Et tenuisti concutiens extrema terrae, et excussisti impios ex ea?
14 Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
Restituetur ut lutum signaculum, et stabit sicut vestimentum:
15 I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
Auferetur ab impiis lux sua, et brachium excelsum confringetur.
16 Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
Numquid ingressus es profunda maris, et in novissimis abyssi deambulasti?
17 Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
Numquid apertae sunt tibi portae mortis, et ostia tenebrosa vidisti?
18 Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
Numquid considerasti latitudinem terrae? indica mihi, si nosti, omnia,
19 Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
In qua via lux habitet, et tenebrarum quis locus sit:
20 Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
Ut ducas unumquodque ad terminos suos, et intelligas semitas domus eius.
21 Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
Sciebas tunc quod nasciturus esses? et numerum dierum tuorum noveras?
22 Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
Numquid ingressus es thesauros nivis, aut thesauros grandinis aspexisti,
23 Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
Quae praeparavi in tempus hostis, in diem pugnae et belli?
24 Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
Per quam viam spargitur lux, dividitur aestus super terram?
25 Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
Quis dedit vehementissimo imbri cursum, et viam sonantis tonitrui,
26 Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
Ut plueret super terram absque homine in deserto, ubi nullus mortalium commoratur,
27 Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
Ut impleret inviam et desolatam, et produceret herbas virentes?
28 Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
Quis est pluviae pater? vel quis genuit stillas roris?
29 Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
De cuius utero egressa est glacies? et gelu de caelo quis genuit?
30 Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
In similitudinem lapidis aquae durantur, et superficies abyssi constringitur.
31 Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
Numquid coniungere valebis micantes stellas Pleiadas, aut gyrum Arcturi poteris dissipare?
32 Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
Numquid producis Luciferum in tempore suo, et Vesperum super filios terrae consurgere facis?
33 I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
Numquid nosti ordinem caeli, et pones rationem eius in terra?
34 Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
Numquid elevabis in nebula vocem tuam, et impetus aquarum operiet te?
35 Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
Numquid mittes fulgura, et ibunt, et revertentia dicent tibi: Adsumus?
36 Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
Quis posuit in visceribus hominis sapientiam? vel quis dedit gallo intelligentiam?
37 Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
Quis enarrabit caelorum rationem, et concentum caeli quis dormire faciet?
38 Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
Quando fundebatur pulvis in terra, et glebae compingebantur?
39 Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
Numquid capies leaenae praedam, et animam catulorum eius implebis,
40 Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
Quando cubant in antris, et in specubus insidiantur?
41 Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
Quis praeparat corvo escam suam, quando pulli eius clamant ad eum, vagientes, eo quod non habeant cibos?
