Hioba 38
1 Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
Majd felele az Úr Jóbnak a forgószélből és monda:
2 Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
Ki az, a ki elhomályosítja az örök rendet tudatlan beszéddel?
3 Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
Nosza övezd fel, mint férfiú derekadat, én majd kérdezlek, te meg taníts engem!
4 Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
Hol voltál, mikor a földnek alapot vetettem? Mondd meg, ha tudsz valami okosat!
5 Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
Ki határozta meg mértékeit, ugyan tudod-é; avagy ki húzta el felette a mérő zsinórt?
6 Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
Mire bocsátották le oszlopait, avagy ki vetette fel szegeletkövét;
7 Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
Mikor együtt örvendezének a hajnalcsillagok, és Istennek minden fiai vigadozának?
8 Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
És kicsoda zárta el ajtókkal a tengert, a mikor előtünt, az anyaméhből kijött;
9 Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
Mikor ruházatává a felhőt tevém, takarójául pedig a sürű homályt?
10 Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
Mikor reávontam törvényemet, zárat és ajtókat veték eléje:
11 I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
És azt mondám: Eddig jőjj és ne tovább; ez itt ellene áll kevély habjaidnak!
12 Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
Parancsoltál-é a reggelnek, a mióta megvagy? Kimutattad-é a hajnalnak a helyét?
13 Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
Hogy belefogózzék a földnek széleibe, és lerázassanak a gonoszok róla.
14 Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
Hogy átváltozzék mint a megpecsételt agyag, és előálljon, mint egy ruhában.
15 I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
Hogy a gonoszoktól elvétessék világosságuk, és a fölemelt kar összetöressék?
16 Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
Eljutottál-é a tenger forrásáig, bejártad-é a mélységnek fenekét?
17 Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
Megnyíltak-é néked a halálnak kapui; a halál árnyékának kapuit láttad-é?
18 Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
Áttekintetted-é a föld szélességét, mondd meg, ha mindezt jól tudod?
19 Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
Melyik út visz oda, hol a világosság lakik, és a sötétségnek hol van a helye?
20 Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
Hogy visszavinnéd azt az ő határába, és hogy megismernéd lakása útjait.
21 Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
Tudod te ezt, hiszen már akkor megszülettél; napjaidnak száma nagy!
22 Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
Eljutottál-é a hónak tárházához; vagy a jégesőnek tárházát láttad-é?
23 Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
A mit fentartottam a szükség idejére, a harcz és háború napjára?
24 Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
Melyik út visz oda, a hol szétoszlik a világosság, és szétterjed a keleti szél a földön?
25 Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
Ki hasított nyílást a záporesőnek, és a mennydörgő villámnak útat?
26 Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
Hogy aláessék az ember nélkül való földre, a pusztaságra, holott senki sincsen;
27 Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
Hogy megitasson pusztát, sivatagot, és hogy sarjaszszon zsenge pázsitot?
28 Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
Van-é atyja az esőnek, és ki szülte a harmat cseppjeit?
29 Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
Kinek méhéből jött elő a jég, és az ég daráját kicsoda szülte?
30 Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
Miként rejtőznek el a vizek mintegy kő alá, és mint zárul be a mély vizek színe?
31 Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
Összekötheted-é a fiastyúk szálait; a kaszáscsillag köteleit megoldhatod-é?
32 Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
A hajnalcsillagot előhozhatod-é az ő idejében, avagy a gönczölszekeret forgathatod-é fiával együtt?
33 I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
Ismered-é az ég törvényeit, vagy te határozod-é meg uralmát a földön?
34 Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
Felemelheted-é szavadat a felhőig, hogy a vizeknek bősége beborítson téged?
35 Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
Kibocsáthatod-é a villámokat, hogy elmenjenek, vagy mondják-é néked: Itt vagyunk?
36 Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
Ki helyezett bölcseséget a setét felhőkbe, vagy a tüneményeknek ki adott értelmet?
37 Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
Ki számlálta meg a bárányfelhőket bölcseséggel, és ki üríti ki az égnek tömlőit;
38 Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
Mikor a por híg sárrá változik, és a göröngyök összetapadnak?
39 Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
Vadászol-é prédát a nőstény oroszlánnak, és az oroszlánkölykök éhségét kielégíted-é;
40 Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
Mikor meglapulnak tanyáikon, és a bokrok közt lesben vesztegelnek?
41 Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
Ki szerez a hollónak eledelt, mikor a fiai Istenhez kiáltoznak; kóvályognak, mert nincs mit enniök?
