Hioba 38
1 Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
2 Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
3 Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
4 Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
5 Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
6 Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
7 Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
8 Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
9 Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
10 Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
11 I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
12 Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
13 Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
14 Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
15 I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
16 Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
17 Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
18 Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
19 Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
20 Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
21 Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
22 Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
23 Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
24 Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
25 Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
26 Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
27 Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
28 Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
29 Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
30 Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
31 Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
32 Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
33 I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
34 Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
35 Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
36 Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
37 Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
38 Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
39 Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
40 Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
41 Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
