Hioba 37
1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
Ja, vid sådant förskräckes mitt hjärta, bävande spritter det upp.
2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
Hören, hören huru hans röst ljuder vred, hören dånet som går ut ur hans mun.
3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
Han sänder det åstad, så långt himmelen når, och sina ljungeldar bort till jordens ändar.
4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
Efteråt ryter så dånet, när han dundrar med sin väldiga röst; och på ljungeldarna spar han ej, då hans röst låter höra sig.
5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
Ja, underbart dundrar Gud med sin röst, stora ting gör han, utöver vad vi förstå.
6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
Se, åt snön giver han bud: »Fall ned till jorden», så ock åt regnskuren, åt sitt regnflödes mäktiga skur.
7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
Därmed fjättrar han alla människors händer, så att envar som han har skapat kan lära därav.
8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
Då draga sig vilddjuren in i sina gömslen, och i sina kulor lägga de sig till ro.
9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
Från Stjärngemaket kommer då storm och köld genom nordanhimmelens stjärnor;
10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
med sin andedräkt sänder Gud frost, och de vida vattnen betvingas.
11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
Skyarna lastar han ock med väta och sprider omkring sina ljungeldsmoln.
12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
De måste sväva än hit, än dit, alltefter hans rådslut och de uppdrag de få, vadhelst han ålägger dem på jordens krets.
13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
Än är det som tuktoris, än med hjälp åt hans jord, än är det med nåd som han låter dem komma.
14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
Lyssna då härtill, du Job; stanna och betänk Guds under.
15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
Förstår du på vad sätt Gud styr deras gång och låter ljungeldarna lysa fram ur sina moln?
16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
Förstår du lagen för skyarnas jämvikt, den Allvises underbara verk?
17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
Förstår du huru kläderna bliva dig så heta, när han låter jorden domna under sunnanvinden?
18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
Kan du välva molnhimmelen så som han, så fast som en spegel av gjuten metall?
19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
Lär oss då vad vi skola säga till honom; för vårt mörkers skull hava vi intet att lägga fram.
20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
Ej må det bebådas honom att jag vill tala. Månne någon begär sitt eget fördärv?
21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
Men synes icke redan skenet? Strålande visar han sig ju mellan skyarna, där vinden har gått fram och sopat dem undan.
22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
I guldglans kommer han från norden. Ja, Gud är höljd i fruktansvärt majestät;
23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
den Allsmäktige kunna vi icke fatta, honom som är så stor i kraft, honom som ej kränker rätten, ej strängaste rättfärdighet.
24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
Fördenskull frukta människorna honom; men de självkloka -- dem alla aktar han ej på.
