< Hioba 37 >

1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
A esto también se espanta mi corazón y salta de su lugar.
2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
Oíd oyendo su terrible voz, y la palabra que sale de su boca.
3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
Debajo de todos los cielos lo enderezará, y su luz le extenderá hasta los fines de la tierra.
4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
Tras de él bramará el sonido, tronará con su valiente voz, y aunque sea oída su voz, no los detiene.
5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
Tronará Dios maravillosamente con su voz: él hace grandes cosas, y nosotros no lo entendemos.
6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
Porque a la nieve dice: Sé en la tierra; y lluvia tras lluvia, y lluvia tras lluvia en su fortaleza.
7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
Él pone un sello en la mano de todos los hombres, para que todos los hombres conozcan su obra.
8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
La bestia se entrará en su escondrijo, y habitará en sus moradas.
9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
Del mediodía viene el torbellino, y de los vientos del norte el frío.
10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
Por el soplo de Dios se da el hielo, y las anchas aguas son constreñidas.
11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
Además de esto, con la claridad fatiga las nubes, y las esparce con su luz.
12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
Y ellas se revuelven al derredor por sus ingenios, para hacer sobre la haz del mundo en la tierra lo que él les mandó:
13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
Unas veces por azote; otras, por causa de su tierra; otras, por misericordia las hará parecer.
14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
Escucha esto Job, repósate, y considera las maravillas de Dios.
15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
¿Supiste tú cuando Dios las ponía en concierto, y hacía levantar la luz de su nube?
16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, las maravillas del perfecto de sabidurías?
17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
¿Y eran calientes tus vestidos cuando él daba el reposo a la tierra del mediodía?
18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
¿Extendiste tú con él los cielos firmes, como un espejo firme?
19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
Muéstranos, que le hemos de decir, porque no ordenemos en tinieblas.
20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
¿Ha de serle contado cuando yo hablare? ¿Ha de serle dicho cuando alguno será damnificado?
21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
También alguna vez no se ve la luz clara en los cielos; y pasa un viento y límpialos.
22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
De la parte del norte vendrá la serenidad, por el Dios terrible de alabanza.
23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
Él es Todopoderoso, al cual no alcanzamos: grande en poder, y en juicio, y en multitud de justicia; no aflige.
24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
Por tanto los hombres le temerán, todos los sabios de corazón no le comprenderán.

< Hioba 37 >