Hioba 37
1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
I od toga drkæe srce moje, i otskaèe sa svojega mjesta.
2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
Slušajte dobro gromovni glas njegov i govor što izlazi iz usta njegovijeh.
3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
Pod sva nebesa pušta ga, i svjetlost svoju do krajeva zemaljskih.
4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
Za njom rièe grom, grmi glasom velièanstva svojega, niti što odgaða kad se èuje glas njegov.
5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
Divno Bog grmi glasom svojim, èini stvari velike, da ih ne možemo razumjeti.
6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
Govori snijegu: padni na zemlju; i daždu sitnome i daždu silnome.
7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
Zapeèaæava ruku svakom èovjeku, da pozna sve poslenike svoje.
8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
Tada zvijer ulazi u jamu, i ostaje na svojoj loži.
9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
S juga dolazi oluja, i sa sjevera zima.
10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
Od dihanja Božijega postaje led, i široke vode stiskuju se.
11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
I da se natapa zemlja, natjeruje oblak, i rasipa oblak svjetlošæu svojom.
12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
I on se obræe i tamo i amo po volji njegovoj da èini sve što mu zapovjedi po vasiljenoj.
13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
Èini da se naðe ili za kar ili za zemlju ili za dobroèinstvo.
14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
Èuj to, Jove, stani i gledaj èudesa Božija.
15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
Znaš li kako ih Bog ureðuje i kako sija svjetlošæu iz oblaka svojega?
16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
Znaš li kako vise oblaci? Znaš li èudesa onoga koji je savršen u svakom znanju?
17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
Kako ti se haljine ugriju kad umiri zemlju od juga?
18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
Jesi li ti s njim razapinjao nebesa, koja stoje tvrdo kao saliveno ogledalo?
19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
Nauèi nas šta æemo mu reæi; ne možemo od tame govoriti po redu.
20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
Hoæe li mu ko pripovjediti što bih ja govorio? Ako li bi ko govorio, zaista, bio bih proždrt.
21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
Ali sada ne mogu ljudi gledati u svjetlost kad sjaje na nebu, pošto vjetar proðe i oèisti ga;
22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
Sa sjevera dolazi kao zlato; ali je u Bogu strašnija slava.
23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
Svemoguæ je, ne možemo ga stignuti; velike je sile, ali sudom i velikom pravdom nikoga ne muèi.
24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
Zato ga se boje ljudi: ne može ga vidjeti nikakav mudarac.
