Hioba 37
1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo
2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem
3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae
4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius
5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia
6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae
7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua
8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur
9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus
10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae
11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum
12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum
13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri
14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei
15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius
16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias
17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro
18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt
19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris
20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur
21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas
22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio
23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest
24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes
