Hioba 37
1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
Per questo mi batte forte il cuore e mi balza fuori dal petto.
2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
Udite, udite, il rumore della sua voce, il fragore che esce dalla sua bocca.
3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
Il lampo si diffonde sotto tutto il cielo e il suo bagliore giunge ai lembi della terra;
4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
dietro di esso brontola il tuono, mugghia con il suo fragore maestoso e nulla arresta i fulmini, da quando si è udita la sua voce;
5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
mirabilmente tuona Dio con la sua voce opera meraviglie che non comprendiamo!
6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
Egli infatti dice alla neve: «Cadi sulla terra» e alle piogge dirotte: «Siate violente».
7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
Rinchiude ogni uomo in casa sotto sigillo, perché tutti riconoscano la sua opera.
8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
Le fiere si ritirano nei loro ripari e nelle loro tane si accovacciano.
9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
Dal mezzogiorno avanza l'uragano e il freddo dal settentrione.
10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
Al soffio di Dio si forma il ghiaccio e la distesa dell'acqua si congela.
11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
Carica di umidità le nuvole e le nubi ne diffondono le folgori.
12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
Egli le fa vagare dappertutto secondo i suoi ordini, perché eseguiscano quanto comanda loro sul mondo intero.
13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
Le manda o per castigo della terra o in segno di bontà.
14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
Porgi l'orecchio a questo, Giobbe, soffèrmati e considera le meraviglie di Dio.
15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
Sai tu come Dio le diriga e come la sua nube produca il lampo?
16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
Conosci tu come la nube si libri in aria, i prodigi di colui che tutto sa?
17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
Come le tue vesti siano calde quando non soffia l'austro e la terra riposa?
18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
Hai tu forse disteso con lui il firmamento, solido come specchio di metallo fuso?
19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
Insegnaci che cosa dobbiamo dirgli. Noi non parleremo per l'oscurità.
20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
Gli si può forse ordinare: «Parlerò io?». O un uomo può dire che è sopraffatto?
21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
Ora diventa invisibile la luce, oscurata in mezzo alle nubi: ma tira il vento e le spazza via.
22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
Dal nord giunge un aureo chiarore, intorno a Dio è tremenda maestà.
23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
L’Onnipotente noi non lo possiamo raggiungere, sublime in potenza e rettitudine e grande per giustizia: egli non ha da rispondere.
24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
Perciò gli uomini lo temono: a lui la venerazione di tutti i saggi di mente.
