Hioba 37

1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.

Des entsetzt sich mein Herz und bebet.

2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.

Lieber, höret doch, wie sein Donner zürnet, und was für Gespräch von seinem Munde ausgehet!

3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.

Er siehet unter allen Himmeln, und sein Blitz scheinet auf die Enden der Erde.

4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.

Dem nach brüllet der Donner, und er donnert mit seinem großen Schall, und wenn sein Donner gehöret wird, kann man's nicht aufhalten.

5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.

Gott donnert mit seinem Donner greulich und tut große Dinge, und wird doch nicht erkannt.

6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.

Er spricht zum Schnee, so ist er bald auf Erden, und zum Platzregen, so ist der Platzregen da mit Macht.

7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.

Alle Menschen hat er in der Hand als verschlossen, daß die Leute lernen, was er tun kann.

8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.

Das wilde Tier gehet in die Höhle und bleibt an seinem Ort.

9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.

Von Mittag her kommt Wetter und von Mitternacht Kälte.

10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.

Vom Odem Gottes kommt Frost, und große Wasser, wenn er auftauen läßt.

11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.

Die dicken Wolken scheiden sich, daß es helle werde, und durch den Nebel bricht sein Licht.

12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.

Er kehret die Wolken, wo er hin will, daß sie schaffen alles, was er ihnen gebeut, auf dem Erdboden,

13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.

es sei über ein Geschlecht oder über ein Land, so man ihn barmherzig findet.

14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.

Da merke auf, Hiob; stehe, und vernimm die Wunder Gottes!

15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?

Weißt du, wenn Gott solches über sie bringt und wenn er das Licht seiner Wolken läßt hervorbrechen?

16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?

Weißt du, wie sich die Wolken ausstreuen? Welche Wunder die Vollkommenen wissen.

17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?

Daß deine Kleider warm sind, wenn das Land stille ist vom Mittagswind?

18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?

Ja, du wirst mit ihm die Wolken ausbreiten, die fest stehen wie ein gegossener Spiegel.

19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.

Zeige uns, was wir ihm sagen sollen; denn wir werden nicht dahin reichen vor Finsternis.

20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.

Wer wird ihm erzählen, daß ich rede? So jemand redet, der wird verschlungen.

21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.

Jetzt siehet man das Licht nicht, das in den Wolken helle leuchtet; wenn aber der Wind wehet, so wird's klar.

22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.

Von Mitternacht kommt Gold zu Lob vor dem schrecklichen Gott.

23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.

Den Allmächtigen aber mögen sie nicht begreifen, der so groß ist von Kraft; denn er wird von seinem Recht und guter Sache nicht Rechenschaft geben.

24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.

Darum müssen ihn fürchten die Leute; und er fürchtet sich vor keinem, wie weise sie sind.