Hioba 37
1 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.
2 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.
3 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -
4 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.
5 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.
6 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'
7 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.
8 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.
9 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.
10 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.
11 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;
12 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.
13 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.
14 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.
15 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?
16 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.
17 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?
18 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?
19 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.
20 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?
21 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?
22 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!
23 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.
24 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!”
