Hioba 36
1 Do tego przydał Elihu, i rzekł:
Proseguiu ainda Elihu, e disse:
2 Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
Espera-me um pouco, e mostrar-te-ei que ainda há razões a favor de Deus.
3 Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
Desde longe repetirei a minha opinião; e ao meu criador atribuirei a justiça.
4 Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
Porque na verdade, as minhas palavras não serão falsas: contigo está um que é sincero na sua opinião.
5 Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
Eis que Deus é mui grande, contudo a ninguém despreza: grande é em força de coração.
6 Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.
Não deixa viver ao ímpio, e faz justiça aos aflitos.
7 Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
Do justo não tira os seus olhos; antes estão com os reis no trono; ali os assenta para sempre, e assim são exaltados.
8 A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
E, se estando presos em grilhões, os detém amarrados com cordas de aflição,
9 Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
Então lhes faz saber a obra deles, e as suas transgressões; porquanto prevaleceram nelas.
10 I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
E revela-lho aos seus ouvidos, para seu ensino; e diz-lhes que se convertam da maldade.
11 Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
Se o ouvirem, e o servirem, acabarão seus dias em bem, e os seus anos em delícias.
12 Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
Porém se o não ouvirem, à espada os passarão, e expirarão sem conhecimento.
13 Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
E os hipócritas de coração amontoam para si a ira; e amarrando-os ele, não clamam por socorro.
14 Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
A sua alma morre na mocidade, e a sua vida entre os sodomitas.
15 Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
Ao aflito livra, da sua aflição, e na opressão o revelará aos seus ouvidos.
16 Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
Assim também te desviará da boca da angústia para um lugar espaçoso, em que não haja aperto, e as iguarias da tua mesa serão cheias de gordura.
17 Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
E estarás satisfeito com o juízo do ímpio: o juízo e a justiça te sustentarão.
18 Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
Porquanto há furor, guarda-te de que porventura te não tire de pancada, pois por grande preço te não poderiam retirar dali.
19 Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
Estimaria ele tanto tuas riquezas, ou alguns esforços da força, que por isso não estivesses em aperto?
20 Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
Não suspires pela noite, em que os povos sejam tomados do seu lugar.
21 Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
Guarda-te, e não declines para a iniquidade: porquanto nisto a escolheste, por causa da tua miséria.
22 Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
Eis que Deus exalta com a sua força; quem ensina como ele?
23 Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
Quem lhe pedirá conta do seu caminho? ou, quem lhe disse: Tu cometeste maldade?
24 Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
Lembra-te de que engrandeças a sua obra que os homens contemplam.
25 Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
Todos os homens a veem, e o homem a enxerga de longe.
26 Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
Eis que Deus é grande, e nós o não compreendemos, e o número dos seus anos se não pode esquadrinhar.
27 Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
Porque faz miúdas as gotas das águas que derramam a chuva do seu vapor.
28 Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
A qual as nuvens destilam e gotejam sobre o homem abundantemente.
29 (Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
Porventura também se poderão entender as extensões das nuvens, e os estalos da sua tenda?
30 Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
Eis que estende sobre elas a sua luz, e encobre os altos do mar.
31 Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
Porque por estas coisas julga os povos e lhes dá mantimento em abundância.
32 Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
Com as mãos encobre a luz, e faz-lhe proibição pela que passa por entre elas.
33 Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
O que dá a entender o seu pensamento, como também aos gados, acerca do temporal que sobe.
