Hioba 36
1 Do tego przydał Elihu, i rzekł:
Natovo’ i Eliho ty hoe:
2 Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
Iheveo hey iraho le hitoroako te mbe aman-ko volañeñe hañonjonañe an’Andrianañahare.
3 Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
Hitoha hilala tsietoitane añe iraho, tolorako havantañañe i Mpitsene ahiy.
4 Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
Toe aman-kila o entakoo; vaho ama’o i aman-kilala fonitsey.
5 Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
Inao maozatse t’i Andrianañahare, naho tsy mirihy; ie fatratse an-kaozaram-paharofoanañe.
6 Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.
Tsy tana’e ho veloñe o tsereheñeo, fe omei’e to ty tso-troke.
7 Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
Tsy asita’e amo vantañeo o fihaino’eo; fa ampiambesare’e ho nainai’e amo mpanjaka am-piambesa’eo, vaho onjone’e.
8 A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
Aa ie mirohy an-tsilisily, naho nivahoran-kasotriañe,
9 Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
le itaroña’e o sata’ iareoo naho o fiolà’ iareoo, te mitakeboke.
10 I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
Sokafe’e hianatse o ravembiao, vaho lilie’e te hiambohoa’ iareo o tsy havokarañeo.
11 Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
Ie mañaoñe naho mitoroñ’aze, le amam-bokatse ty higadoña’ o andro’eo vaho am-pierañerañañe o tao’eo.
12 Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
F’ie tsy mañaoñe, le ho zamanem-pibara, hiantantiritse tsy aman-kilala,
13 Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
ie mañaja si-manty, tsy aman-Kàke an-troke; tsy mikaike olotse te rohiza’e.
14 Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
Robak’ an-katora’e ty sandri’iareo, ty fiai’ iareo an-karapiloan-do.
15 Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
Haha’e am-pisotria’e ty misotry; anokafa’e ravembia i forekekeñey.
16 Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
Eka, tinao’e boak’ an-jitse irehe mb’an-tameañe tsy aman-tindry; naho lifo-tsafo’e ty hazotso am-pandambaña’o eo.
17 Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
F’ie nañeneke ty fizakañe o rati-tserekeo; fiihine’ ty zaka naho ty hatò.
18 Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
Itaò tsy hanigìk’ azo hañivañiva ty habosehañe, vaho apoho tsy hampitsile azo ty habeim-bokàñe.
19 Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
Hahatohañ’azo tsy ho am-poheke hao o vara’oo? ndra ze hene hafatraran-kaozara’o?
20 Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
Ko salalaeñe ty haleñe, ie aitoañe an-toe’e ondatio.
21 Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
Miambena, tsy hitoliha’o ty haratiañe; toe ie ty nijoboñe’o, fa tsy hasotriañe.
22 Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
Inao! onjoñe’ ty haozara’e t’i Andrianañahare Ia ty mpañoke mañirinkiriñe Aze?
23 Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
Ia ty nanendre ty lala homb’e? Ia ty mahafivolañe ty hoe: Tsy soa o nanoe’oo?
24 Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
Tiahio hey ty hañonjonañe o fitoloña’eo, o fisaboa’ ondatio.
25 Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
Hene nahaisake ondatio; talakesa’ ondaty an-tsietoitaneo
26 Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
Inao! jabahinake t’i Andrianañahare, tsy taka’ ty hilalan-tika; tsy hay volilieñe ty ia’ o tao’eo.
27 Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
Aonjo’e o pilipiton-dranoo; ampanjaria’e orañe i evoñey;
28 Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
Le ampikojojoahe’ o rahoñeo, hitsopatsopake, hañerek’ am’ondatio.
29 (Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
Hete! Ia ty maharofoanañe ty fiboelea’ o rahoñeo? ty fangotroha’ i sokemitraha’ey?
30 Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
Oniño te ampivarakaihe’e ama’e o fitsipela’eo vaho ampoa’e ty vaha’ i riakey.
31 Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
Ie ro izaka’e ondatio; naho añeneña’e mahakama.
32 Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
Safora’e helatse o fità’eo, naho lilie’e hitomboke.
33 Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
Mitalily aze i ampi’ey, amo añombeo t’ie ho avy.
