Hioba 36
1 Do tego przydał Elihu, i rzekł:
Elihu nastavi i reče:
2 Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
“Strpi se malo, pa ću te poučit', jer još nisam sve rekao za Boga.
3 Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
Izdaleka ću svoje iznijet' znanje da Stvoritelja svojega opravdam.
4 Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
Zaista, za laž ne znaju mi riječi, uza te je čovjek znanjem savršen.
5 Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
Gle, Bog je silan, ali ne prezire, silan je snagom razuma svojega.
6 Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.
Opakome on živjeti ne daje, nevoljnicima pravicu pribavlja.
7 Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
S pravednika on očiju ne skida, na prijestolje ih diže uz kraljeve da bi dovijeka bili uzvišeni.
8 A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
Ako su negvam' oni okovani i užetima nevolje sputani,
9 Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
djela njihova on im napominje, kazuje im grijeh njine oholosti.
10 I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
Tad im otvara uho k opomeni i poziva ih da se zla okane.
11 Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
Poslušaju li te mu se pokore, dani im završavaju u sreći, u užicima godine njihove.
12 Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
Ne slušaju li, od koplja umiru, zaglave, sami ne znajući kako.
13 Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
A srca opaka mržnju njeguju, ne ištu pomoć kad ih on okuje;
14 Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
u cvatu svoga dječaštva umiru i venu poput hramskih milosnika.
15 Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
Nevoljnog on bijedom njegovom spasava i u nesreći otvara mu oči:
16 Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
izbavit će te iz ždrijela tjeskobe k prostranstvima bezgraničnim izvesti, k prepunu stolu mesa pretiloga.
17 Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
Ako sudio nisi opakima, ako si pravo krnjio siroti,
18 Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
nek' te obilje odsad ne zavede i nek' te dar prebogat ne iskvari.
19 Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
Nek' ti je gavan k'o čovjek bez zlata, a čovjek jake ruke poput slaba.
20 Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
Ne goni one koji su ti tuđi da rodbinu na njino mjesto staviš.
21 Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
Pazi se da u nepravdu ne skreneš, jer zbog nje snađe tebe iskušenje.
22 Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
Gle, uzvišen je Bog u svojoj snazi! Zar učitelja ima poput njega?
23 Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
Tko je njemu put njegov odredio? Tko će mu reći: 'Radio si krivo'?
24 Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
Spomeni se veličati mu djelo što ga pjesmama ljudi opjevaše.
25 Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
S udivljenjem svijet čitav ga promatra, divi se čovjek, pa ma izdaleka.
26 Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
Veći je Bog no što pojmit' možemo, nedokučiv je broj ljeta njegovih!
27 Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
U visini on skuplja kapi vode te dažd u paru i maglu pretvara.
28 Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
Pljuskovi tada pljušte iz oblaka, po mnoštvu ljudskom dažde obilato.
29 (Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
Tko li će shvatit' širenje oblaka, tutnjavu strašnu njegovih šatora?
30 Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
Gle, on nad sobom razastire svjetlost i dno morsko on vodama pokriva.
31 Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
Pomoću njih on podiže narode, u izobilju hranom ih dariva.
32 Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
On munju drži objema rukama i kazuje joj kamo će zgoditi.
33 Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
Glasom gromovnim sebe navješćuje, stiže s gnjevom da zgromi opačinu.
