Hioba 34
1 Nadto mówił Elihu, i rzekł:
Još govori Elijuj i reèe:
2 Słuchajcież, mądrzy! mów moich, a nauczeni posłuchajcie mię.
Èujte, mudri, besjedu moju, i razumni poslušajte me.
3 Bo ucho słów doświadcza, jako podniebienie smakuje pokarmu.
Jer uho poznaje besjedu kao što grlo kuša jelo.
4 Obierzmy sobie sąd, a rozeznajmy między sobą, co jest dobrego.
Razberimo što je pravo, izvidimo meðu sobom što je dobro.
5 Ponieważ Ijob rzekł: Jestem sprawiedliwym, a Bóg odrzucił sprawę moję:
Jer Jov reèe: pravedan sam, a Bog odbaci moju pravdu.
6 I mamże kłamać, mając sprawiedliwą? Bolesny jest postrzał mój bez przewinienia.
Hoæu li lagati za svoju pravdu? strijela je moja smrtna, a bez krivice.
7 Któryż jest mąż taki, jako Ijob, coby pił pośmiewisko jako wodę?
Koji je èovjek kao Jov da kao vodu pije potsmijeh?
8 A coby chodził w towarzystwie czyniących nieprawość; i przestawałby z ludźmi niepobożnymi?
I da se druži s onima koji èine bezakonje, i da hodi s bezbožnijem ljudima?
9 Bo powiedział: Nie pomoże człowiekowi, choćby się podobał Bogu.
Jer reèe: ne pomaže èovjeku da ugaða Bogu.
10 Przetoż mię słuchajcie, mężowie rozumni! Niech będzie daleka niepobożność od Boga, i nieprawość od Wszechmocnego.
Zato, ljudi razumni, poslušajte me; daleko je od Boga zloæa i nepravda od svemoguæega.
11 Bo on według uczynku płaci człowiekowi, a według drogi jego każdemu nagradza.
Jer po djelu plaæa èovjeku i daje svakome da naðe prema putu svojemu.
12 A zgoła Bóg przewrotnie nie czyni, a Wszechmocny nie podwraca sądu.
Doista Bog ne radi zlo i svemoguæi ne izvræe pravde.
13 Któż go przełożył nad ziemią? a kto wystawił cały okrąg świata?
Ko mu je predao zemlju? i ko je uredio vasiljenu?
14 Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:
Kad bi na nj okrenuo srce svoje, uzeo bi k sebi duh njegov i dihanje njegovo;
15 Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.
Izginulo bi svako tijelo, i èovjek bi se povratio u prah.
16 Maszli tedy rozum, słuchaj tego, a przyjmuj w uszy swe głos mowy mojej.
Ako si dakle razuman, èuj ovo: slušaj glas rijeèi mojih.
17 Azaż ten, który ma w nienawiści sąd, panować może? azaż tego, który jest wielce sprawiedliwy, niepobożnym uczynisz?
Može li vladati onaj koji mrzi na pravdu? hoæeš li osuditi onoga koji je najpravedniji?
18 Zaż potępisz tego, który może rzec królowi: O bezecny! a książętom: O niepobożny!
Kaže li se caru: nitkove! i knezovima: bezbožnici?
19 Który nie ma względu na osoby książąt, i nie waży sobie więcej bogacza nad ubogiego; bo oni wszyscy są czynem rąk jego.
Akamoli onomu koji ne gleda knezovima ko su, niti u njega vrijedi više bogati od siromaha, jer su svi djelo ruku njegovijeh.
20 Nagle umierają; a o północy wzruszony bywa naród, i przemija, a mocarz zniesiony bywa bez ręki ludzkiej.
Umiru zaèas, i u po noæi uskoleba se narod i propadne, i odnese se jaki bez ruke ljudske.
21 Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.
Jer su oèi njegove obraæene na putove èovjeèije i vidi sve korake njegove.
22 Niemasz ciemności, ani cienia śmierci, kędyby się skryli ci, którzy czynią nieprawość.
Nema mraka ni sjena smrtnoga gdje bi se sakrili koji èine bezakonje.
23 Bo na nikogo nie wkłada więcej, tak, żeby miał wchodzić w sąd z Bogiem.
Jer nikome ne odgaða kad doðe da se sudi s Bogom.
24 Pociera bardzo wiele mocarzów, a inszych miasto nich wystawia.
Satire jake nedokuèljivo, i postavlja druge na njihovo mjesto.
25 Przeto, iż zna sprawy ich, obraca im dzień w noc, aby byli potarci.
Jer zna djela njihova, i dok obrati noæ, satru se.
26 Poraża ich jako niepobożnych na miejscu jawnem.
Kao bezbožne razbija ih na vidiku.
27 Przeto, iż odstąpili od niego, a żadnych dróg jego zrozumieć nie chcieli:
Jer otstupiše od njega i ne gledaše ni na koje putove njegove;
28 Aby przywiódł na nich wołanie znędzniałych, a pokazał, że wysłuchuje wołanie ubogich.
Te doðe do njega vika siromahova, i èu viku nevoljnijeh.
29 Gdy on sprawi pokój, któż go wzruszy? także, gdy skryje oblicze, któż go ujrzy? A to czyni tak całemu narodowi, jako każdemu człowiekowi,
Kad on umiri, ko æe uznemiriti? i kad on sakrije lice, ko æe ga vidjeti? i to biva i narodu i èovjeku,
30 Aby dalej nie panował człowiek obłudny na upadek ludzki.
Da ne bi carovao licemjer, da ne bi bilo zamke narodu.
31 Zaprawdę miałbyś mówić do Boga: Przepuść; poniosę, a nie będę się wzbraniał.
Zaista, treba kazati Bogu: podnosio sam, neæu više griješiti.
32 Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.
A što ne vidim, ti me nauèi; ako sam èinio nepravdu, neæu više.
33 Izali według zdania twego będziesz płacił, żeć się to nie podoba, a żeś ty owo obrał, a nie on? Ale wieszli co lepszego, powiedz.
Eda li æe po tebi plaæati, jer tebi nije po volji, jer ti biraš a ne on? Ako znaš što, govori.
34 Mężowie rozumni toż rzeką ze mną, a człowiek mądry przypadnie na to,
Ljudi æe razumni sa mnom kazati, i mudar æe èovjek pristati,
35 Że Ijob nie mówi mądrze, a słowa jego nie są roztropne.
Da Jov ne govori razumno, i da rijeèi njegove nijesu mudre.
36 Boże, Ojcze mój! niech będzie Ijob doskonale doświadczony, przeto, iż nam odpowiada, jako ludziom złym.
Oèe moj, neka se Jov iskuša do kraja, što odgovara kao zli ljudi.
37 Bo przestępstwa przyczynia do grzechu swego; chlubi się między nami, i mówi bardzo wiele przeciwko Bogu.
Jer domeæe na grijeh svoj bezakonje, pljeska rukama meðu nama, i mnogo govori na Boga.
