Hioba 34

1 Nadto mówił Elihu, i rzekł:

Und es hob an Elihu und sprach:

2 Słuchajcież, mądrzy! mów moich, a nauczeni posłuchajcie mię.

Hört, ihr Weisen, meine Rede, und ihr Verständigen, merkt auf mich!

3 Bo ucho słów doświadcza, jako podniebienie smakuje pokarmu.

Denn das Ohr prüft die Rede, und der Mund schmeckt die Speise.

4 Obierzmy sobie sąd, a rozeznajmy między sobą, co jest dobrego.

Laßt uns ein Urteil finden, daß wir erkennen unter uns, was gut sei.

5 Ponieważ Ijob rzekł: Jestem sprawiedliwym, a Bóg odrzucił sprawę moję:

Denn Hiob hat gesagt: “Ich bin gerecht, und Gott weigert mir mein Recht;

6 I mamże kłamać, mając sprawiedliwą? Bolesny jest postrzał mój bez przewinienia.

ich muß lügen, ob ich wohl recht habe, und bin gequält von meinen Pfeilen, ob ich wohl nichts verschuldet habe.”

7 Któryż jest mąż taki, jako Ijob, coby pił pośmiewisko jako wodę?

Wer ist ein solcher Hiob, der da Spötterei trinkt wie Wasser

8 A coby chodził w towarzystwie czyniących nieprawość; i przestawałby z ludźmi niepobożnymi?

und auf dem Wege geht mit den Übeltätern und wandelt mit gottlosen Leuten?

9 Bo powiedział: Nie pomoże człowiekowi, choćby się podobał Bogu.

Denn er hat gesagt: “Wenn jemand schon fromm ist, so gilt er doch nichts bei Gott.”

10 Przetoż mię słuchajcie, mężowie rozumni! Niech będzie daleka niepobożność od Boga, i nieprawość od Wszechmocnego.

Darum hört mir zu, ihr weisen Leute: Es sei ferne, daß Gott sollte gottlos handeln und der Allmächtige ungerecht;

11 Bo on według uczynku płaci człowiekowi, a według drogi jego każdemu nagradza.

sondern er vergilt dem Menschen, darnach er verdient hat, und trifft einen jeglichen nach seinem Tun.

12 A zgoła Bóg przewrotnie nie czyni, a Wszechmocny nie podwraca sądu.

Ohne zweifel, Gott verdammt niemand mit Unrecht, und der Allmächtige beugt das Recht nicht.

13 Któż go przełożył nad ziemią? a kto wystawił cały okrąg świata?

Wer hat, was auf Erden ist, verordnet, und wer hat den ganzen Erdboden gesetzt?

14 Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:

So er nun an sich dächte, seinen Geist und Odem an sich zöge,

15 Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.

so würde alles Fleisch miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Staub werden.

16 Maszli tedy rozum, słuchaj tego, a przyjmuj w uszy swe głos mowy mojej.

Hast du nun Verstand, so höre das und merke auf die Stimme meiner Reden.

17 Azaż ten, który ma w nienawiści sąd, panować może? azaż tego, który jest wielce sprawiedliwy, niepobożnym uczynisz?

Kann auch, der das Recht haßt regieren? Oder willst du den, der gerecht und mächtig ist, verdammen?

18 Zaż potępisz tego, który może rzec królowi: O bezecny! a książętom: O niepobożny!

Sollte einer zum König sagen: “Du heilloser Mann!” und zu den Fürsten: “Ihr Gottlosen!”?

19 Który nie ma względu na osoby książąt, i nie waży sobie więcej bogacza nad ubogiego; bo oni wszyscy są czynem rąk jego.

Und er sieht nicht an die Person der Fürsten und kennt den Herrlichen nicht mehr als den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.

20 Nagle umierają; a o północy wzruszony bywa naród, i przemija, a mocarz zniesiony bywa bez ręki ludzkiej.

Plötzlich müssen die Leute sterben und zu Mitternacht erschrecken und vergehen; die Mächtigen werden weggenommen nicht durch Menschenhand.

21 Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.

Denn seine Augen sehen auf eines jeglichen Wege, und er schaut alle ihre Gänge.

22 Niemasz ciemności, ani cienia śmierci, kędyby się skryli ci, którzy czynią nieprawość.

Es ist keine Finsternis noch Dunkel, daß sich da möchten verbergen die Übeltäter.

23 Bo na nikogo nie wkłada więcej, tak, żeby miał wchodzić w sąd z Bogiem.

Denn er darf auf den Menschen nicht erst lange achten, daß er vor Gott ins Gericht komme.

24 Pociera bardzo wiele mocarzów, a inszych miasto nich wystawia.

Er bringt die Stolzen um, ohne erst zu forschen, und stellt andere an ihre Statt:

25 Przeto, iż zna sprawy ich, obraca im dzień w noc, aby byli potarci.

darum daß er kennt ihre Werke und kehrt sie um des Nachts, daß sie zerschlagen werden.

26 Poraża ich jako niepobożnych na miejscu jawnem.

Er straft sie ab wie die Gottlosen an einem Ort, da man es sieht:

27 Przeto, iż odstąpili od niego, a żadnych dróg jego zrozumieć nie chcieli:

darum daß sie von ihm weggewichen sind und verstanden seiner Wege keinen,

28 Aby przywiódł na nich wołanie znędzniałych, a pokazał, że wysłuchuje wołanie ubogich.

daß das Schreien der Armen mußte vor ihn kommen und er das Schreien der Elenden hörte.

29 Gdy on sprawi pokój, któż go wzruszy? także, gdy skryje oblicze, któż go ujrzy? A to czyni tak całemu narodowi, jako każdemu człowiekowi,

Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? und wenn er das Antlitz verbirgt, wer will ihn schauen unter den Völkern und Leuten allzumal?

30 Aby dalej nie panował człowiek obłudny na upadek ludzki.

Denn er läßt nicht über sie regieren einen Heuchler, das Volk zu drängen.

31 Zaprawdę miałbyś mówić do Boga: Przepuść; poniosę, a nie będę się wzbraniał.

Denn zu Gott muß man sagen: “Ich habe gebüßt, ich will nicht übel tun.

32 Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.

Habe ich's nicht getroffen, so lehre du mich's besser; habe ich Unrecht gehandelt, ich will's nicht mehr tun.”

33 Izali według zdania twego będziesz płacił, żeć się to nie podoba, a żeś ty owo obrał, a nie on? Ale wieszli co lepszego, powiedz.

Soll er nach deinem Sinn vergelten? Denn du verwirfst alles; du hast zu wählen, und nicht ich. Weißt du nun was, so sage an.

34 Mężowie rozumni toż rzeką ze mną, a człowiek mądry przypadnie na to,

Verständige Leute werden zu mir sagen und ein weiser Mann, der mir zuhört:

35 Że Ijob nie mówi mądrze, a słowa jego nie są roztropne.

“Hiob redet mit Unverstand, und seine Worte sind nicht klug.”

36 Boże, Ojcze mój! niech będzie Ijob doskonale doświadczony, przeto, iż nam odpowiada, jako ludziom złym.

O, daß Hiob versucht würde bis ans Ende! darum daß er sich zu ungerechten Leuten kehrt.

37 Bo przestępstwa przyczynia do grzechu swego; chlubi się między nami, i mówi bardzo wiele przeciwko Bogu.

Denn er hat über seine Sünde noch gelästert; er treibt Spott unter uns und macht seiner Reden viel wider Gott.