Hioba 33
1 A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.
“Na afei, Hiob, tie me nsɛm; yɛ aso ma biribiara a mɛka.
2 Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.
Merebɛbue mʼano; me nsɛm aba me tɛkrɛma so.
3 Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.
Me nsɛm firi akoma a ɛtene mu; na mʼano de ahonim pa ka deɛ menim.
4 Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.
Onyankopɔn Honhom na abɔ me; Otumfoɔ no ahome ma me nkwa.
5 Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.
Sɛ wobɛtumi a, ma me mmuaeɛ; siesie wo ho, na ka si mʼanim.
6 Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.
Wo ne me nyinaa yɛ pɛ wɔ Onyankopɔn anim; me nso wɔbɔɔ me firii dɔteɛ mu.
7 Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.
Ɛnsɛ sɛ wosuro me, na ɛnsɛ sɛ me nsa yɛ den wɔ wo so.
8 A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.
“Nanso woaka ama mate, metee saa nsɛm no, na wokaa sɛ,
9 Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.
‘Meyɛ kronn na menni bɔne; me ho te na afɔdie biara nni me ho.
10 Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.
Nanso Onyankopɔn anya me ho mfomsoɔ; wafa me sɛ ne ɔtamfoɔ.
11 Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.
Ɔde me nan ahyɛ mpɔkyerɛ mu; na nʼani wɔ mʼakwan nyinaa so.’
12 Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.
“Nanso meka mekyerɛ wo sɛ, yei mu deɛ, woayɛ mfomsoɔ, ɛfiri sɛ Onyankopɔn so sene ɔdasani.
13 Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?
Na adɛn enti na wonwiinwii hyɛ no sɛ ɔmmua onipa nsɛm biara anaa?
14 Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.
Nanso, Onyankopɔn kasa wɔ akwan ahodoɔ so, na ebia nnipa nte.
15 We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:
Ɔkasa wɔ daeɛso ne anadwo anisoadehunu mu, ɛberɛ a nna afa nnipa na wɔretu nkorɔmo wɔ wɔn mpa so,
16 Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,
ɔtumi kasa gu wɔn asom na ɔde kɔkɔbɔ yi wɔn hu,
17 Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;
sɛ ɔbɛdane onipa afiri nneyɛɛ bɔne ho na watwe no afiri ahantan ho,
18 Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.
sɛ ɔmma ne ɔkra nnkɔ amena mu na ɔnhwere ne nkwa wɔ akofena ano.
19 Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.
Onyankopɔn tumi de yea twe onipa aso ɛberɛ a ɔda mpa so na ne nnompe mu yea nnyae da,
20 Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.
kɔsi sɛ ne kɔn nnɔ aduane na ne ɔkra nso po aduane a ɛyɛ akɔnnɔ pa ara;
21 Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;
ɔfɔn yɛ basaa, na ne nnompe a anka ɛho akata no ho da hɔ.
22 I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.
Ne ɔkra bɛn damena, na ne nkwa bɛn owuo abɔfoɔ.
23 Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:
“Nanso sɛ abɔfoɔ apem no mu baako wɔ nʼafa sɛ ɔdimafoɔ a ɔbɛkyerɛ no deɛ ɛyɛ ma no a,
24 Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.
ɔbɛhunu no mmɔbɔ na waka sɛ, ‘Monnyaa no na wankɔ damena mu; na manya mpatadeɛ ama no,’
25 I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.
afei ne wedeɛ bɛyɛ foforɔ sɛ abɔfra deɛ, na asi ne dada mu sɛ mmeranteberɛ mu deɛ.
26 Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;
Sɛ ɔbɔ Onyankopɔn mpaeɛ a, ɔbɛnya adom afiri ne hɔ, ɔbɛhunu Onyankopɔn anim na ɔde ahosɛpɛ ateam na Onyankopɔn agye no bio sɛ ɔteneneeni.
27 Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.
Afei ɔbɛba nnipa mu abɛka sɛ, ‘Meyɛɛ bɔne na mekyeaa deɛ ɛtene, nanso wantwe mʼaso sɛdeɛ ɛfata me.
28 Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.
Ɔgyee me ɔkra na wamma no ankɔ damena mu, enti mɛtena ase na madi hann no mu dɛ.’
29 Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,
“Onyankopɔn yɛ yeinom nyinaa ma onipa, mprɛnu ne ne mprɛnsa so,
30 Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.
sɛdeɛ onipa kra renkɔ damena mu, na nkwa hann no ahyerɛn ne so.
31 Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.
“Yɛ aso, Hiob, na tie me; yɛ dinn na menkasa.
32 Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.
Na sɛ wowɔ biribi ka a, bua me; kasa, na mepɛ sɛ wɔbu wo bem.
33 A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.
Sɛ ɛnte saa nso a, ɛnneɛ tie me. Yɛ dinn na mɛkyerɛ wo nyansa.”
