Hioba 33
1 A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.
Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
2 Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.
Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
3 Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.
Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
4 Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.
Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
5 Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.
Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
6 Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.
Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
7 Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.
Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
8 A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.
Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
9 Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.
«Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
10 Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.
men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
11 Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.
han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
12 Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.
Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
13 Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?
Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
14 Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.
På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
15 We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:
I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
16 Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,
då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
17 Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;
for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
18 Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.
og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
19 Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.
Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
20 Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.
hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
21 Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;
Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
22 I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.
og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
23 Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:
Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
24 Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.
Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
25 I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.
Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
26 Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;
Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
27 Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.
Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
28 Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.
mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
29 Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,
Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
30 Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.
og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
31 Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.
So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
32 Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.
Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
33 A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.
I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
