Hioba 33
1 A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.
Audi igitur Iob eloquia mea, et omnes sermones meos ausculta.
2 Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.
Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.
3 Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.
Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur.
4 Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.
Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.
5 Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.
Si potes, responde mihi, et adversus faciem meam consiste.
6 Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.
Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum.
7 Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.
Verumtamen miraculum meum non te terreat, et eloquentia mea non sit tibi gravis.
8 A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.
Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:
9 Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.
Mundus sum ego, et absque delicto: immaculatus, et non est iniquitas in me.
10 Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.
Quia querelas in me reperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi.
11 Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.
Posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas.
12 Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.
Hoc est ergo, in quo non es iustificatus: respondebo tibi, quia maior sit Deus homine.
13 Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?
Adversus eum contendis quod non ad omnia verba responderit tibi?
14 Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.
Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.
15 We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:
Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo:
16 Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,
Tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina,
17 Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;
Ut avertat hominem ab his, quæ facit, et liberet eum de superbia:
18 Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.
Eruens animam eius a corruptione: et vitam illius, ut non transeat in gladium.
19 Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.
Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa eius marcescere facit.
20 Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.
Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animæ illius cibus ante desiderabilis.
21 Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;
Tabescet caro eius, et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur.
22 I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.
Appropinquavit corruptioni anima eius, et vita illius mortiferis.
23 Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:
Si fuerit pro eo Angelus loquens, unus de millibus, ut annuntiet hominis æquitatem:
24 Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.
Miserebitur eius, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier.
25 I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.
Consumpta est caro eius a suppliciis, revertatur ad dies adolescentiæ suæ.
26 Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;
Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit: et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.
27 Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.
Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et, ut eram dignus, non recepi.
28 Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.
Liberavit animam suam ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret.
29 Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,
Ecce, hæc omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos:
30 Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.
Ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium.
31 Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.
Attende Iob, et audi me: et tace, dum loquor.
32 Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.
Si autem habes quod loquaris, responde mihi, loquere: volo enim, te apparere iustum.
33 A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.
Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam.
