Hioba 32
1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
Då vände de tre män åter att svara Job; efter han höll sig rättfärdigan.
2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
Men Elihu, Baracheels son, af Bus af Kams slägte, vardt vreder uppå Job, att han höll sina själ rättfärdigare än Gud.
3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
Ock vardt han vred uppå de tre hans vänner, att de intet svar funno, och dock fördömde Job.
4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
Ty Elihu hade bidt, så länge de hade talat med Job, efter de voro äldre än han.
5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
Derföre, då, han såg, att intet svar var i de tre mäns mun, vardt han vred.
6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
Och så svarade Elihu, Baracheels son, af Bus, och sade: Jag är ung, och I ären gamle, derföre hafver jag skytt, och fruktat bevisa min konst på eder.
7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
Jag tänkte: Låt åren tala, och åldren bevisa vishet.
8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Men anden är i menniskone, och dens Allsmägtigas Ande gör henne förståndiga.
9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
Mästarena äro icke de visaste, och de gamle förstå icke hvad rätt är.
10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
Derföre vill jag ock tala; hör härtill, jag vill ock bevisa mina konst.
11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
Si, jag hafver bidt, medan I talat hafven; jag hafver gifvit akt på edart förstånd, tilldess I hafven gjort en ända på edart tal.
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
Och jag hafver haft akt uppå eder, och si, ingen är ibland eder, som Job straffa, eller till hans ord svara kan.
13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
I mågen tilläfventyrs säga: Vi hafve drabbat på vishetena, att Gud hafver bortkastat honom, och ingen annar.
14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
Det talet gör mig icke fyllest; jag vill intet svara honom, efter som I taladen.
15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
Ack! de uppgifvas, och kunna intet mer svara; de kunna intet mer tala.
16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
Efter jag nu bidt hafver, och de kunna intet tala; förty de stå tyste, och svara intet mer;
17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
Vill jag dock svara min part, och bevisa mina konst;
18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
Ty jag är så full med ordom, att min ande ängslas i minom buk.
19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
Si, min buk är såsom must, dem tilltäppt är, hvilken ny fat sönderslår.
20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
Jag måste tala, att jag må få andas; jag måste upplycka mina läppar och svara.
21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
Jag vill på ingens person se, och ingo mennisko till vilja tala;
22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
Förty jag vet icke, om jag så gjorde, om min skapare innan en kort tid mig borttagandes vorde.
