Hioba 32
1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
Tada prestaše ona tri èovjeka odgovarati Jovu, jer se èinjaše da je pravedan.
2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
A Elijuj sin Varahilov od Vuza, roda Ramova, razgnjevi se na Jova što se sam graðaše pravedniji od Boga;
3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
I na tri prijatelja njegova razgnjevi se što ne naðoše odgovora i opet osuðivahu Jova.
4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
Jer Elijuj èekaše dokle oni govorahu s Jovom, jer bijahu stariji od njega.
5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
Pa kad vidje Elijuj da nema odgovora u ustima ona tri èovjeka, raspali se gnjev njegov.
6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
I progovori Elijuj sin Varahilov od Vuza, i reèe: ja sam najmlaði, a vi ste starci, zato se bojah i ne smijah vam kazati što mislim.
7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
Mišljah: neka govori starost, i mnoge godine neka objave mudrost.
8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Ali je duh u ljudima, i duh svemoguæega urazumljuje ih.
9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
Veliki nijesu svagda mudri, i starci ne znaju svagda šta je pravo.
10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
Zato velim: poslušaj me da kažem i ja kako mislim.
11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
Eto, èekao sam da vi izgovorite, slušao sam razloge vaše dokle izviðaste besjedu.
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
Pazio sam, ali gle, nijedan od vas ne sapre Jova, ne odgovori na njegove rijeèi.
13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
Može biti da æete reæi: naðosmo mudrost, Bog æe ga oboriti, ne èovjek.
14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
Nije na me upravio besjede, ni ja mu neæu odgovarati vašim rijeèima.
15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
Smeli su se, ne odgovaraju više, nestalo im je rijeèi.
16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
Èekao sam, ali ne govore, stadoše, i više ne odgovaraju.
17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
Odgovoriæu i ja za se, kazaæu i ja kako mislim.
18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
Jer sam pun rijeèi, tijesno je duhu u meni.
19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
Gle, trbuh je moj kao vino bez oduške, i raspukao bi se kao nov mijeh.
20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
Govoriæu da odahnem, otvoriæu usne svoje, i odgovoriæu.
21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
Neæu gledati ko je ko, i èovjeku æu govoriti bez laskanja.
22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
Jer ne umijem laskati; odmah bi me uzeo tvorac moj.
