Hioba 32
1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibi videretur.
2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
Et iratus, indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceret coram Deo.
3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Iob.
4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
Igitur Eliu expectavit Iob loquentem: eo quod seniores essent qui loquebantur.
5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.
6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: Iunior sum tempore, vos autem antiquiores, idcirco demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam.
7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
Sperabam enim quod aetas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam.
8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Sed, ut video, Spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
Non sunt longaevi sapientes, nec senes intelligunt iudicium.
10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
Ideo dicam: Audite me, ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
Expectavi enim sermones vestros, audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus:
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
Et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Iob, et respondere ex vobis sermonibus eius.
13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam, Deus proiecit eum, non homo.
14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
Nihil locutus est mihi, et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia.
16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti: steterunt, nec ultra responderunt:
17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
Respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.
18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei.
19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.
20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
Loquar, et respirabo paululum: aperiam labia mea, et respondebo.
21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
Non accipiam personam viri, et Deum homini non aequabo.
22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me Factor meus.
