Hioba 32
1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
Da hörten die drei Männer auf, Hiob zu antworten, weil er sich für gerecht hielt.
2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
Aber Elihu, der Sohn Baracheels von Bus, des Geschlechts Rams, ward zornig über Hiob, daß er seine Seele gerechter hielt denn Gott.
3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
Auch ward er zornig über seine drei Freunde, daß sie keine Antwort fanden und doch Hiob verdammten.
4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
Denn Elihu hatte geharrt, bis daß sie mit Hiob geredet hatten, weil sie älter waren als er.
5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
Darum, da er sah, daß keine Antwort war im Munde der drei Männer, ward er zornig.
6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
Und so antwortete Elihu, der Sohn Baracheels von Bus, und sprach: Ich bin jung, ihr aber seid alt; darum habe ich mich gescheut und gefürchtet, mein Wissen euch kundzutun.
7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
Ich dachte: Laß das Alter reden, und die Menge der Jahre laß Weisheit beweisen.
8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Aber der Geist ist in den Leuten und der Odem des Allmächtigen, der sie verständig macht.
9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
Die Großen sind nicht immer die Weisesten, und die Alten verstehen nicht das Recht.
10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
Darum will ich auch reden; höre mir zu. Ich will mein Wissen auch kundtun.
11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
Siehe, ich habe geharrt auf das, was ihr geredet habt; ich habe aufgemerkt auf eure Einsicht, bis ihr träfet die rechte Rede,
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
und ich habe achtgehabt auf euch. Aber siehe, da ist keiner unter euch, der Hiob zurechtweise oder seiner Rede antworte.
13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
Sagt nur nicht: “Wir haben Weisheit getroffen; Gott muß ihn schlagen, kein Mensch.”
14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
Gegen mich hat er seine Worte nicht gerichtet, und mit euren Reden will ich ihm nicht antworten.
15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
Ach! sie sind verzagt, können nicht mehr antworten; sie können nicht mehr reden.
16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
Weil ich denn geharrt habe, und sie konnten nicht reden (denn sie stehen still und antworten nicht mehr),
17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
will ich auch mein Teil antworten und will mein Wissen kundtun.
18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
Denn ich bin der Reden so voll, daß mich der Odem in meinem Innern ängstet.
19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
Siehe, mein Inneres ist wie der Most, der zugestopft ist, der die neuen Schläuche zerreißt.
20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
Ich muß reden, daß ich mir Luft mache; ich muß meine Lippen auftun und antworten.
21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
Ich will niemands Person ansehen und will keinem Menschen schmeicheln.
22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
Denn ich weiß nicht zu schmeicheln; leicht würde mich sonst mein Schöpfer dahinraffen.
