Hioba 32
1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
Da höreten die drei Männer auf, Hiob zu antworten, weil er sich für gerecht hielt.
2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
Aber Elihu, der Sohn Baracheels, von Bus, des Geschlechts Ram, ward zornig über Hiob, daß er seine Seele gerechter hielt denn Gott.
3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
Auch ward er zornig über seine drei Freunde, daß sie keine Antwort fanden und doch Hiob verdammeten.
4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
Denn Elihu hatte geharret, bis daß sie mit Hiob geredet hatten, weil sie älter waren denn er.
5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
Darum, da er sah, daß keine Antwort war im Munde der drei Männer, ward er zornig.
6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
Und so antwortete Elihu, der Sohn Baracheels, von Bus, und sprach: Ich bin jung, ihr aber seid alt; darum hab ich mich gescheuet und gefürchtet, meine Kunst an euch zu beweisen.
7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
Ich dachte: Laß die Jahre reden, und die Menge des Alters laß Weisheit beweisen.
8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Aber der Geist ist in den Leuten, und der Odem des Allmächtigen macht sie verständig.
9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
Die Großen sind nicht die Weisesten, und die Alten verstehen nicht das Recht.
10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
Darum will ich auch reden; höre mir zu! Ich will meine Kunst auch sehen lassen.
11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
Siehe, ich habe geharret, daß ihr geredet habt; ich habe aufgemerkt auf euren Verstand, bis ihr träfet die rechte Rede,
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
und habe achtgehabt auf euch; aber siehe, da ist keiner unter euch, der Hiob strafe oder seiner Rede antworte.
13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
Ihr werdet vielleicht sagen: Wir haben die Weisheit getroffen, daß Gott ihn verstoßen hat, und sonst niemand.
14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
Die Rede tut mir nicht genug; ich will ihm nicht so nach eurer Rede antworten.
15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
Ach! sie sind verzagt, können nicht mehr antworten, sie können nicht mehr reden.
16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
Weil ich denn geharret habe, und sie konnten nicht reden (denn sie stehen still und antworten nicht mehr),
17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
will doch ich mein Teil antworten und will meine Kunst beweisen.
18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
Denn ich bin der Rede so voll, daß mich der Odem in meinem Bauche ängstet.
19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
Siehe, mein Bauch ist wie der Most, der zugestopfet ist, der die neuen Fässer zerreißet.
20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
Ich muß reden, daß ich Odem hole; ich muß meine Lippen auftun und antworten.
21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
Ich will niemandes Person ansehen und will keinen Menschen rühmen.
22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
Denn ich weiß nicht, wo ich's täte, ob mich mein Schöpfer über ein kleines hinnehmen würde.
