Hioba 32

1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:

Da lode disse tre Mænd af at svare Job, efterdi han var retfærdig i sine egne Øjne.

2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.

Men Vreden optændtes hos Elihu, Busiten, Barakels Søn, af Rams Slægt, hans Vrede optændtes imod Job, fordi han vilde holde sin Sjæl retfærdig over for Gud.

3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.

Hans Vrede optændtes ogsaa imod hans tre Venner, fordi de ikke fandt paa noget Svar og alligevel holdt Job for ugudelig.

4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.

Men Elihu havde biet efter, at Job skulde ende sine Ord; thi hine vare ældre af Aar end han.

5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.

Der Elihu saa, at der var intet Svar i de tre Mænds Mund, da optændtes hans Vrede.

6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

Saa svarede Elihu, Busiten, Barakels Søn, og sagde: Jeg er ung af Aar, men I ere bedagede Mænd; derfor undsaa jeg mig og frygtede for at kundgøre eder min Kundskab.

7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

Jeg sagde: Lad Dagene tale, og Aars Mangfoldighed kundgøre Visdom!

8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

Sandelig, det er Aanden i Mennesket og den Almægtiges Aande, som gør ham forstandig.

9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

De alderstegne ere ikke altid vise, ej heller forstaa de gamle altid Retten.

10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.

Derfor siger jeg: Hør paa mig; ogsaa jeg vil kundgøre min Kundskab.

11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

Se, jeg biede efter eders Ord, jeg vendte mine Øren til eders forstandige Tale, indtil I kunde faa udgrundet, hvad I vilde tale.

12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.

Og jeg har agtet nøje paa eder, men se, der var ingen af eder, som gendrev Job, og som kunde svare paa hans Tale,

13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

at I ikke skulde sige: Vi have fundet Visdom; Gud, men ikke et Menneske, kan fælde ham.

14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.

Men imod mig har han ikke stillet sin Tale, og med eders Ord vil jeg ikke give ham Svar.

15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.

De ere blevne forskrækkede, de kunne ikke svare mere, borte ere Ordene for dem.

16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.

Og jeg biede, thi de talte ikke; ja, de stode der, de svarede ikke mere.

17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.

Nu vil jeg ogsaa svare for min Del, ogsaa jeg vil kundgøre min Kundskab.

18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.

Thi jeg er fuld af Taler; Aanden i mit Indre trænger paa.

19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.

Se, mit Indre er som Vin, for hvilken der ikke er aabnet, det maa sprænges som nye Læderflasker.

20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

Jeg maa tale, at jeg kan faa Luft, jeg maa oplade mine Læber og svare.

21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.

Ikke vil jeg anse nogens Person, og jeg vil ikke smigre for noget Menneske;

22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.

thi jeg forstaar ikke at smigre; lettelig vilde min Skaber rive mig bort.