Hioba 31
1 Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.
Eu fiz um pacto com meus olhos; como, pois, eu olharia com cobiça para a virgem?
2 Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?
Pois qual é a porção [dada] por Deus acima, e a herança [dada] pelo Todo-Poderoso das alturas?
3 Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?
Por acaso a calamidade não é para o perverso, e o desastre para os que praticam injustiça?
4 Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?
Por acaso ele não vê meus caminhos, e conta todos os meus passos?
5 Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:
Se eu andei com falsidade, e se meu pé se apressou para o engano,
6 Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.
Pese-me ele em balanças justas, e Deus saberá minha integridade.
7 Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:
Se meus passos se desviaram do caminho, e meu coração seguiu meus olhos, e se algo se apegou às minhas mãos,
8 Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.
Que eu semeie, e outro coma; e meus produtos sejam arrancados.
9 Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:
Se foi meu coração se deixou seduzir por [alguma] mulher, ou se estive espreitei à porta de meu próximo,
10 Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.
Que minha mulher moa para outro, e outros se encurvem sobre ela.
11 Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,
Pois tal seria um crime vergonhoso, e delito [a ser sentenciado por] juízes.
12 Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.
Pois seria um fogo que consumiria até à perdição, e destruiria toda a minha renda.
13 Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,
Se desprezei o direito de meu servo ou de minha serva quando eles reclamaram comigo,
14 (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?
Que faria eu quando Deus se levantasse? E quando ele investigasse [a causa], o que eu lhe responderia?
15 Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)
Aquele que me fez no ventre [materno também] não fez a ele? E não nos preparou de um mesmo [modo] na madre?
16 Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;
Se eu neguei aos pobres o que eles desejavam, ou fiz desfalecer os olhos da viúva;
17 Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;
E se comi meu alimento sozinho, e o órfão não comeu dele
18 (Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)
(Porque desde a minha juventude cresceu comigo como [se eu fosse seu pai], e desde o ventre de minha mãe guiei [a viúva] );
19 Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;
Se eu vi alguém morrer por falta de roupa, e o necessitado sem algo que o cobrisse,
20 Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;
Se sua cintura não me bendisse, quando ele se esquentava com as peles de meus cordeiros;
21 Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:
Se levantei minha mão contra o órfão, quando vi que seria favorecido na corte judicial,
22 Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.
Que minha escápula caia do meu ombro, e meu braço se quebre de sua articulação.
23 Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.
Porque o castigo de Deus era um assombro para mim, e eu não teria poder contra sua majestade.
24 Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;
Se eu pus no ouro minha esperança, ou disse ao ouro fino: Tu és minha confiança;
25 Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;
Se eu me alegrei de que minha riqueza era muita, e de que minha mão havia obtido muito;
26 Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;
Se olhei para o sol quando brilhava, e à lua quando estava bela,
27 I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:
E meu coração se deixou enganar em segredo, e minha boca beijou minha mão,
28 I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.
Isto também seria um delito [a ser sentenciado por] juiz; porque teria negado ao Deus de cima.
29 Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.
Se eu me alegrei da desgraça daquele que me odiava, e me agradei quando o mal o encontrou,
30 (I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)
Sendo que nem deixei minha boca pecar, desejando sua morte com maldição,
31 Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?
Se a gente da minha casa nunca tivesse dito: Quem não se satisfez da carne dada por ele?
32 Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.
O estrangeiro não passava a noite na rua; eu abria minhas portas ao viajante.
33 Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;
Se encobri minhas transgressões como as pessoas [fazem], escondendo meu delito em meu seio;
34 I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.
Porque eu tinha medo da grande multidão, e o desprezo das famílias me atemorizou; então me calei, e não saí da porta:
35 Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.
Quem me dera se alguém me ouvisse! Eis que minha vontade é que o Todo-Poderoso me responda, e meu adversário escrevesse um relato da acusação.
36 Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?
Certamente eu o carregaria sobre meu ombro, e o poria em mim como uma coroa.
37 Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.
Eu lhe diria o número de meus passos, e como um príncipe eu me chegaria a ele.
38 Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;
Se minha terra clamar contra mim, e seus sulcos juntamente chorarem;
39 Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:
Se comi seus frutos sem [pagar] dinheiro, ou fiz expirar a alma de seus donos;
40 Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.
Em lugar de trigo que [me] produza cardos, e ervas daninhas no lugar da cevada. [Aqui] terminam as palavras de Jó.
