Hioba 31

1 Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?

2 Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?

3 Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?

4 Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?

5 Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;

6 Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.

7 Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;

8 Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.

9 Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;

10 Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.

11 Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;

12 Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.

13 Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;

14 (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?

15 Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?

16 Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;

17 Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;

18 (Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);

19 Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;

20 Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;

21 Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;

22 Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.

23 Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].

24 Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;

25 Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;

26 Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;

27 I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;

28 I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.

29 Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;

30 (I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);

31 Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.

32 Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.

33 Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;

34 I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?

35 Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.

36 Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?

37 Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.

38 Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;

39 Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;

40 Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.

Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.