Hioba 31

1 Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

2 Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

3 Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

4 Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

5 Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

6 Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

7 Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

8 Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

9 Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

10 Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

11 Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

12 Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

13 Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

14 (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

15 Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

16 Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

17 Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

18 (Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

19 Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

20 Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

21 Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

22 Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

23 Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

24 Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

25 Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

26 Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

27 I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

28 I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

29 Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

30 (I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

31 Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

32 Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

33 Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

34 I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

35 Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

36 Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

37 Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

38 Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

39 Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

40 Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.

Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.