Hioba 31
1 Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.
Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
3 Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
4 Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
6 Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.
Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:
Si declinavit gressus meus de via, et si secutus est oculus meus cor meum, et si manibus meis adhaesit macula:
8 Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.
Seram, et alius comedat: et progenies mea eradicetur.
9 Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
10 Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.
Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,
Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me.
14 (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?
Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quaesierit, quid respondebo illi?
15 Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)
Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
16 Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;
Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduae expectare feci:
17 Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;
Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
18 (Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)
(Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meae egressa est mecum.)
19 Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;
Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
20 Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;
Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
21 Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:
Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.
Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
24 Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
25 Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;
Si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
26 Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;
Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
27 I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:
Et laetatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
28 I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.
Quae est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.
Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
30 (I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)
Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
31 Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur?
32 Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.
Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
33 Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
34 I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.
Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
36 Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?
Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.
Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
39 Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:
Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
40 Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.
Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina.
