Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Toda sedaj me imajo tisti, ki so mlajši od mene, v posmeh, katerih očete bi preziral, da jih postavim s psi svojega tropa.

2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Da, kako naj mi moč njihovih rok koristi, zrelost je odšla od njih?

3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Zaradi potrebe in lakote so bili osamljeni. Bežijo v divjino, v prejšnjem času zapuščeno in opustošeno.

4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Ki sekajo egiptovsko špinačo pri grmih in brinove korenine so njihova hrana.

5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Pregnani so bili izmed ljudi (za njimi so vpili kakor za tatom),

6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

da prebivajo v pečinah dolin, v zemeljskih votlinah in v skalah.

7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Med grmovjem so rigali, pod koprivami so bili zbrani skupaj.

8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Bili so otroci bedakov, da, otroci nizkotnih mož, bili so zlobnejši kakor zemlja.

9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Sedaj sem njihova pesem, da, jaz sem njihova tarča posmeha.

10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Prezirajo me, bežijo daleč od mene in ne prizanašajo mi pljunka v moj obraz.

11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Ker je odvezal mojo vrvico in me prizadel, so tudi oni popustili uzdo pred menoj.

12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Na moji desni roki vstaja mladina. Moja stopala odrivajo in zoper mene so dvignili poti svojega uničenja.

13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Škodujejo moji stezi, postavili so mojo katastrofo, nobenega pomočnika nimajo.

14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Prišli so nadme kakor [skozi] široko vrzel vodá. V opustošenju so se zgrnili nadme.

15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Strahote so se zgrnile nadme. Mojo dušo zasledujejo kakor veter in moja blaginja mineva kakor oblak.

16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

Sedaj je moja duša izlita nadme, polastili so se me dnevi stiske.

17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Moje kosti so prebodene v meni v nočnem obdobju in moje kite nimajo počitka.

18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Z veliko silo moje bolezni je moja obleka spremenjena; naokoli me veže kakor ovratnik mojega plašča.

19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Vrgel me je v blato in postal sem podoben prahu in pepelu.

20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Kličem k tebi, ti pa me ne slišiš. Vstanem, ti pa se ne oziraš name.

21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Do mene si postal krut; s svojo močno roko se nastrojuješ zoper mene.

22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Vzdiguješ me k vetru, povzročaš mi, da jaham na njem in raztapljaš moje imetje.

23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Kajti vem, da me boš privedel k smrti in k hiši, določeni za vse živeče.

24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Vendar svoje roke ne bo iztegnil h grobu, čeprav v svojem uničenju kričijo.

25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Mar nisem jokal zaradi tistega, ki je bil v stiski? Mar ni moja duša žalovala za ubogim?

26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Ko sem gledal za dobrim, potem je prišlo k meni zlo. Ko pa sem pričakoval svetlobo, je prišla tema.

27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Moja notranjost vre in ne počiva. Dnevi stiske so me ovirali.

28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Odšel sem žalujoč brez sonca. Vstal sem in klical v skupnosti.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Brat sem zmajem in družabnik sovam.

30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Moja koža na meni je črna in moje kosti gorijo zaradi vročine.

31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

Tudi moja harfa je obrnjena v žalovanje in moja piščal v glas tistih, ki jokajo.