Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Dar acum cei ce sunt mai tineri decât mine mă iau în derâdere, pe ai căror părinți i-aș fi disprețuit încât să îi așez cu câinii turmei mele.

2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Da, la ce mi-ar folosi tăria mâinilor lor, în cei care bătrânețea a pierit?

3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Singuri, din lipsă și foamete, fugind în pustie de mult pustiită și secătuită.

4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Care taie nalbă de pe lângă tufișuri și rădăcini de ienupăr ca hrană a lor.

5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Ei au fost alungați dintre oameni, (care au strigat după ei ca după un hoț);

6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Ca să locuiască în coastele văilor, în peșteri ale pământului și în stânci.

7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Printre tufișuri au zbierat; sub urzici s-au adunat.

8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Erau copii de nebuni, da, copii de oameni josnici; erau mai ticăloși decât pământul.

9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Și acum sunt cântecul lor, da, sunt zicătoarea lor.

10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Ei mă detestă, fug departe de mine și nu se abțin să mă scuipe în față.

11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Pentru că mi-a dezlegat frânghia și m-a chinuit, ei de asemenea și-au dat frâu liber înaintea mea.

12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Tinerii se ridică peste dreapta mea; ei îmi împing deoparte picioarele și își ridică împotriva mea căile nimicirii lor.

13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Ei îmi distrug cărarea, profită de nenorocirea mea, nu au ajutor.

14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Au venit peste mine ca apele printr-o spărtură largă, în pustiire s-au rostogolit peste mine.

15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Terori s-au întors asupra mea, ei îmi urmăresc sufletul ca vântul; și bunăstarea mea trece ca un nor.

16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

Și acum sufletul meu este turnat peste mine; zilele nenorocirii m-au apucat.

17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Oasele îmi sunt străpunse în mine pe timpul nopții și tendoanele mele nu au odihnă.

18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Prin marea forță a bolii mele este îmbrăcămintea mea schimbată, mă leagă împrejur ca gulerul cămășii mele.

19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

El m-a aruncat în mocirlă și am devenit ca țărâna și cenușa.

20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Strig către tine și nu mă asculți; mă ridic în picioare și nu iei aminte la mine.

21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Ai devenit crud față de mine, cu mâna ta puternică mi te opui.

22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Tu mă ridici spre vânt, mă faci să călăresc pe el și îmi topești ființa.

23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Fiindcă știu că mă vei aduce la moarte și la casa rânduită pentru toți cei vii.

24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Totuși el nu își va întinde mâna spre mormânt, deși ei strigă la nimicirea lui.

25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Nu am plâns pentru cel ce era în necaz? Nu a fost sufletul meu întristat pentru cel sărac?

26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Când căutam binele, atunci răul a venit; și când am așteptat lumina, a venit întunericul.

27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Adâncurile mele fierbeau și nu se odihneau; zilele necazului mă întâmpinau.

28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Umblam jelind, fără soare; m-am ridicat în picioare și am strigat în adunare.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Sunt frate dragonilor și însoțitor bufnițelor.

30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Pielea mi se înnegrește pe mine și oasele mi se ard de arșiță.

31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

Harpa de asemenea mi s-a prefăcut în jelire și instrumentul meu de suflat în vocea celor ce plâng.