Hioba 30
1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
Maintenant les plus chétifs me raillent; ils me réprimandent longuement; des gens dont j'estimais les pères moins que les chiens de mes troupeaux!
2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
A quoi m'eût servi la force de leurs mains? Toute heureuse faculté chez eux avait péri.
3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
Race stérile, indigente, affamée, à peine échappée du désert ou de la prison, aux prises avec la misère,
4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
Qui se formait en cercle autour du crieur d'aliments, des pauvres aliments dont elle se repaît; honteuse, avilie dénuée de tout ce qui est bon, rongeant des racines d'arbres tant sa faim était grande.
5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
Des voleurs qui faisaient irruption chez moi,
6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
Et dont les demeures étaient les cavernes des rochers.
7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
Ils mêleront leurs cris à des voix harmonieuses, eux qui vivent sous des vignes sauvages!
8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
Fils d'insensés, d'êtres dégradés; noms et honneurs éteints sur la terre.
9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
Je suis maintenant pour eux comme une cithare, je suis le sujet de leur vain bruit.
10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
Je suis pour eux un objet d'horreur; ils se tiennent loin de moi, et ils ne m'ont pas épargné leur salive.
11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
Car le Seigneur a ouvert son carquois pour me frapper, et ils ont rejeté le frein que leur imposait ma présence.
12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
Ils se sont insurgés contre la postérité de mes biens: ils ont étendu le pied, et ont fait passer sur moi le sentier de la perdition.
13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
Ils ont piétiné sur ma voie; ils m'ont dépouillé de ma robe, parce que le Seigneur m'a pris pour but de ses flèches.
14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
Dieu m'a traité comme il lui a plu; je suis souillé de plaies.
15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
Les souffrances m'accablent: mon espoir s'est envolé comme un souffle et mon salut comme une nuée.
16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
Ma vie se dissipe par toutes les parties de mon corps; mes jours sont pleins de douleurs.
17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
La nuit mes os s'entre-choquent et mes nerfs se dissolvent.
18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
Dieu m'a saisi avec force par mon manteau; il m'a étreint comme le collier de ma tunique.
19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
Vous m'avez estimé non plus que de la boue, ô Seigneur! une part de moi est déjà cendre et terre.
20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
Je vous ai invoqué, vous ne m'écoutez pas, et eux ils se sont tenus près de moi, et ils m'ont examiné.
21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
Et ils sont venus à moi sans miséricorde, et vous m'avez châtié d'une main sévère.
22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
Vous m'avez livré aux douleurs et vous avez éloigné de moi le salut.
23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
Car je sais que la mort me broiera et que la terre est la demeure de tout être mortel.
24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
Plût à Dieu que je me fusse dompté moi-même ou qu'à ma demande un autre l'eût fait!
25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
Moi qui ai pleuré sur tous les affligés, qui ai gémi sur tout homme dans le malheur;
26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
Moi qui ne m'appliquais qu'au bien; c'est pour moi surtout que se lèvent des jours remplis de peines.
27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
Mes entrailles bouillonnent et rien ne les calme; le temps de la pauvreté a marché plus vite que moi.
28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
Quoique gémissant, j'avais marché sans frein; quand, après avoir jeté un cri, j'ai été forcé de m'arrêter au milieu du peuple.
29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
Je suis devenu frère des oisillons, compagnon des passereaux.
30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
J'ai la peau et les os noircis par la fièvre.
31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
Ma cithare a fait place aux pleurs et mes chants aux sanglots.
